Η μικρή Ιταλίδα «θεά», που κατασκευαζόταν στον ιταλικό Νότο σε ένα εργοστάσιο χτισμένο ειδικά για την παραγωγή της, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά πριν από 50 χρόνια, στο Διεθνες Σαλόνι αυτοκινήτου του Τορίνο το 1971.

Σχεδιαστής της ήταν ο Giorgetto Giugiaro, που λίγο καιρό πριν είχε ιδρύσει μια εταιρεία που την έλεγαν «Ιtal Design». Έργο του ιδίου ήταν η coupe έκδοση της Giulia, αυτός ήταν και ο λόγος που στην Αlfa Romeo τον εμπιστεύτηκαν από το 1967 κιόλας, αναθέτοντάς του τη δουλειά. Το αυτοκίνητο σταδιοδρόμησε με επιτυχία στην παγκόσμια αγορά, παραμένοντας στην παραγωγή ως το 1984, εφοδιασμένο με κινητήρες 1.2 –1.3 και 1.5 λίτρων.

Τον Νοέμβριο του 1973 η γκάμα του εμπλουτίστηκε με την έκδοση «ti», ενώ η «Coupe Sprint» προέκυψε τον Σεπτέμβριο του 1976 και η «Sprint Veloce» τον Ιούνιο του 1979. Προς το τέλος της παρουσίας της στο αυτοκινητιστικό στερέωμα, τον Οκτώβριο του 1982, οι κινητήρες των 1.5 λίτρων που χρησιμοποιούσε αναβαθμίστηκαν, φθάνοντας τους 105 ίππους. Η Αlfasud, αν και ήταν μια κατασκευή εντελώς διαφορετική από τις προκατόχους της, λατρεύτηκε από τους «Αlfisti» σε όλο τον κόσμο, κερδίζοντας μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της Αlfa Romeo. Οι σχεδόν 900.000 μονάδες παραγωγής στα δεκατρία χρόνια που το μοντέλο έμεινε στη γκάμα της ιταλικής εταιρείας, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Σπάζοντας την παράδοση

Το κυριότερο συστατικό της Alfasud ήταν ότι σπάζοντας μια «εκκλησιαστική» παράδοση δεκαετιών, έγινε το πρώτο μοντέλο της εταιρείας που υιοθέτησε την μετάδοση της κίνησης στους εμπρός τροχούς, σε καιρούς πρώιμους για το ιταλικό εργοστάσιο: πέρασαν πολλά χρόνια ώσπου η Αlfa Romeo να ξαναδώσει αυτό το χαρακτηριστικό σε αυτοκίνητο παραγωγής της. Το δεύτερο σημαντικότερο στοιχείο ήταν αναμφίβολα ο επίπεδος 4κύλινδρος κινητήρας της, που «ζούσε» στον ελαχιστότερο δυνατό χώρο κάτω από το καπό. Το τρίτο, μια σειρά από προσόντα που την κατέτασαν ουσιαστικά σε μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη γι αυτήν κατηγορία: εκπληκτικό και φιλικό σχήμα, δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς και ακριβέστατο για την εποχή του τιμόνι, που προσέδιδαν στην Αlfasud θαυμάσια για τα δεδομένα της δεκαετίας του ’70 οδική συμπεριφορά.

Την ίδια περίοδο, στους αγώνες…

Η Alfasud δεν απέκτησε ποτέ επίσημα αγωνιστική έκδοση, αν και συμμετείχε σε κάποιες διοργανώσεις (όπως για παράδειγμα, το Ενιαίο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτου στην Ελλάδα) με τη φροντίδα αποκλειστικά ιδιωτικών ομάδων. Άλλωστε, η Alfa Romeo ήταν τότε ενεργή και δυνατή σε ένα πλήθος αγώνων, όπως μπορούμε να δούμε κάνοντας μια σύντομη ανασκόπηση της εποχής εκείνης. H χρονιά που παρουσιάστηκε το μοντέλο (1971) ήταν θαυμάσια για την Αlfa Romeo, αφού η «33-3» επικράτησε των Porsche στο Targa Florio, νικώντας μπροστά στο κοινό της με οδηγούς τους Nino Vaccarella και Toni Hezemans. Η εξέλιξη του πρωτοτύπου έφερε το 1974 στις πίστες την «33 ΤΤ12», που ενισχύθηκε με νέο, 12κύλινδρο boxer κινητήρα. Τα λαμπρά της αποτελέσματα έδωσαν ένα χρόνο αργότερα στην εταιρεία, για πρώτη φορά, το βαρύτιμο τρόπαιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κατασκευαστών. Η επιστροφή της Αlfa Romeo στον κόσμο της F1 -μέσω αυτού του κινητήρα- έγινε το 1976, όταν ο Ecclestone τον αγόρασε για τις Βrabham του. Τα μονοθέσια του Bernie τον χρησιμοποίησαν για τρείς περιόδους, κερδίζοντας με τον Νiki Lauda το 1978 το Σουηδικό και το Ιταλικό Grand Prix. Η ολική επαναφορά στην F1 ξεκίνησε το 1979 στο Ζolder, με νέο 12κύλινδρο κινητήρα και πιλότο τον Bruno Giacomelli. Η έλευση του Patrick Depailler ένα χρόνο αργότερα ισχυροποίησε την ομάδα, όμως ο Γάλλος σύντομα χάθηκε άδικα σε ιδιωτικές δοκιμές στο Hockenheim. Το 1983 η Αlfa Romeo εμφανίστηκε με νέο υπερτροφοδοτούμενο V8 μηχανικό σύνολο, με το οποίο συμμετείχε στα Grand Prix για δύο ακόμη χρόνια.

Αυθεντική!

Aλφασούντ ti! Η καλή, αυτή της πρώτης γενιάς, με τον κινητήρα των 1.186 κ.εκ. που πλησίαζε τους 70 ίππους. Σε πρώτο πρόσωπο, ξεπερνάει τη σχέση νεαρού οδηγού με ένα καλό, εξαιρετικό αυτοκίνητο παραγωγής, και μάλιστα, προσοχή, όχι μόνο της εποχής. Βλέπετε, ουσιαστικά ήταν το πρώτο μας και σε αγωνιστικό επίπεδο, όπως προδίδει και η φωτογραφία του Γιώργου Κακολύρη από το Ράλι Πρωτελατών του 1977 με τον ίδιο τον Γιάννο Αλβανό (φίλο παντοτινό) παραπλεύρως. Από εκεί και πέρα; Εξαιρετικό κράτημα οπουδήποτε, και μάλιστα για οποιονδήποτε. Πήγαινε παντού αέρα, είτε με τέσσερις εντός να προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο στον Διόνυσο, με κουμανταδόρο τον Νίκο Μακρυγιάννη (συμμαθητές μαζί με Κοντούζογλου και Μοσχούτη στην Ιαβέρειο σχολή της οδού Μιχαλακοπούλου), είτε στο χώμα με δανεικά τρακτερωτά Πιρέλι από τη Μότορ Ελλάς (αφεντικό της αγωνιστικής ομάδας ο αντιδήμαρχος Άρης Σταθάκης), οπότε προσπαθούσαμε για το καλύτερο στο Πλατανάκι και αλλού. Ακόμη καλύτερη, χάρη κυρίως στο τέλειο ρυθμισμένο πλαίσιο σε οποιαδήποτε ειδική διαδρομή με καλή συντροφιά και, βέβαια, με «φρέσκα» λάστιχα της Τσέατ, τα θρυλικά Βέλτρο. Κρίμα που δεν παράγεται σήμερα. Με τις ίδιες, όμως, προδιαγραφές. Και ας μη χωρούσε μέσα ο μακαρίτης ο πατέρας μου με παλτό και καπέλο, και ας κρέμαγε η μεγάλη βαριά πόρτα, κι ας στράβωσε το σασί, όταν δεν γύρισε με ένα απλό τσίμπημα του φρένου και ακουμπήσαμε ένα βράχο. Ο Μπουλούζος προσπάθησε, αλλά ποτέ δεν την ίσιωσε. Και τί μ’ αυτό, και πάλι έστριβε σαν τρένο ανεβάζοντας την αδρεναλίνη. Είπαμε, οπουδήποτε!_ Στράτης Χατζηπαναγιώτου

ALFASUD–OI ΕΚΔΟΣΕΙΣ

1971-1975 1.2 τετράθυρη 1973-1977 1.2 ti δίθυρη 1975-1977 1.2 Giardinetta τρίθυρη station wagon 1975-1979 1.2 N τετράθυρη 1975-1979 1.2 L τετράθυρη 1976-1978 1.2 5M τετράθυρη 1976-1978 1.2 5M L τετράθυρη 1976-1978 1.2 Giardinetta 5M 1977-1980 1.2 Super τετράθυρη 1977-1980 1.3 Super τετράθυρη 1977-1980 1.3 ti δίθυρη 1978-1980 1.3 Super τετράθυρη 1978-1980 1.3 Giardinetta τρίθυρη station wagon 1978-1980 1.3 ti δίθυρη 1978-1980 1.5 Super τετράθυρη 1978-1980 1.5 ti δίθυρη 1980-1981 1.3 ti δίθυρη 1980-1981 1.5 ti δίθυρη 1980-1982 1.2 4M-5M τετράθυρη 1980-1982 1.3 τετράθυρη 1980-1982 1.5 τετράθυρη 1981-1982 1.2 –1.3 τρίθυρη 1981-1982 1.3 ti – 1.5 ti 1981-1982 1.5 1981-1984 1.5 Export GTA πεντάθυρη 1982-1983 1.2 Junior τετράθυρη–5d S-SC 1982-1983 1.3 SC τρίθυρη & πεντάθυρη 1982-1983 1.5 SC τρίθυρη 1982-1983 1.5 Q.O. πεντάθυρη 1982-1984 1.3 ti τρίθυρη 1982-1984 1.5 ti Quadrifoglio Verde

TEXNIKA XAΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Κινητήρας επίπεδος 4κύλινδρος Κυβισμός 1.186/1.490 κ.εκ. Ισχύς 63/105 ίπποι στις 6.000 σ.α.λ. Ροπή 9,2 χλγμ./3200 σ.α.λ. -13,3 χλγμ/4000 σ.α.λ. Μετάδοση στους εμπρός τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων χειροκίνητο 4/5 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα 150 /180 χλμ/ώρα Επιτάχυνση 13,6 /13,1 δλ. Μήκος 3,89 μ. Πλάτος 1,59 μ. Ύψος 1,37 μ. Μεταξόνιο 2,46 μ. Βάρος 830 κιλά