Στις 25 Αυγούστου 1985 στο Zandvoort της Ολλανδίας ο Niki Lauda κερδίζει στο cockpit της McLaren MP4/2B την τελευταία του νίκη στη Formula 1, με τους Alain Prost (McLaren) και Ayrton Senna (Lotus) να συμπληρώνουν το βάθρο των νικητών.

O Niki Lauda επέστρεψε στη Formula 1 το 1982, ύστερα από τρία χρόνια απουσίας από τους αγώνες, όταν όλοι είχαν αρχίσει να τον περνούν στην ιστορία. Με τον κινητήρα Ford Cosworth V8 που «βρήκε» στη McLaren είχε να τρέξει από το 1972, καθόταν στο cockpit των March. Ωστόσο, παρά τη δυσπιστία του κόσμου νίκησε στον τρίτο αγώνα μετά την επιστροφή του. Σε αυτά τα χρόνια της απουσίας του, τα σασί της Formula 1 είχαν περάσει από τα φύλλα αλουμινίου στα ανθρακονήματα, ενώ ξεκινούσε και η εποχή των τούρμπο και εκείνος από το 1983 θα είχε στη διάθεσή του τους ολοκαίνουργιους V6 κινητήρες της Porsche.

Kαι από αντιπάλους; Καλός ο Prost, αλλά ήταν μαθητής του. Φόβητρο ο Piquet, αλλά ήταν ο Niki που του είχε μάθει τα «κόλπα» το 1979.

Στο πολύμηνο παιχνίδι της υπομονής το 1984, ο Lauda ήταν ο νικητής, αφού ο Alain αν και με περισσότερες νίκες έμεινε για μισό βαθμό πίσω του στη βαθμολογία. Ο Αυστριακός ήταν πια για τρίτη φορά πρωταθλητής.

Οι προηγούμενες δύο, το 1975 και το 1977, σίγουρα ήταν και για εκείνον περισσότερο συναισθηματικές, αφού κατέκτησε τους τίτλους ως οδηγός της Ferrari. Toν ανακάλυψε ο «Γέρος» στη BRM, σε εποχές δύσκολες και για τους δύο: Η Scuderia κόντευε να γίνει μια ανυπόληπτη ομάδα, ο Αυστριακός έψαχνε με το «κυάλι» τον βαθμό έχοντας αφεντικό τον αμφιλεγόμενο Στάνλεϊ.

O Lauda δούλεψε σκληρά, έχοντας και την υποχρέωση να πείσει τους πολυάριθμους φίλους της «κόκκινης». Στο τέλος του 1974 δεν υπήρχε κανένας που να αντιστέκεται στην πειθαρχημένη λογική του, κανείς που να μη πιστεύει πως οι ικανότητές του έφθαναν ως τα πρωταθλήματα. Το τρομερό 1976, παρά την αντιπαλότητα με τον James Hunt όλα “έδειχναν” Lauda, ως τον δεύτερο γύρο στο «μεγάλο» Nurburgring: Η καταπληκτική 312 Transversalmente που οδηγούσε έφυγε από τον δρόμο και πήρε φωτιά και η ζωή του βρέθηκε σε κίνδυνο από τα εγκαύματα και τα εισπνεόμενα αέρια.

Όμως, εκείνος βγήκε νικητής και από εκείνη τη μάχη (τα προβλήματα στους πνεύμονες που απέκτησε από τότε, δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ). Μέσα στις υπόλοιπες επιτυχίες του 1977, είχε και μία ακόμη με ξεχωριστή αίγλη: Με τη νίκη στο Hockenheim ξεπέρασε τον Ascari και έγινε ο πολυνίκης της Ferrari στη Formula 1 μέχρι την έλευση του Michael Schumacher.

Zandvoort 1985: Lauda, Prost, Senna – το podium μιας άλλης εποχής…