Ένα ακόμη 1000 Miglia ξεκίνησε και ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, με τη φιλοδοξία να επιβεβαιώσει ξανά τον αγώνα που ο Enzo Ferrari χαρακτήριζε ως «τον πιο όμορφο αγώνα του κόσμου».

Η φετινή διοργάνωσε του Mille Miglia ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου, με την αναβίωση του κλασικού αγώνα να λαμβάνει χώρα στην πατροπαράδοτη διαδρομή Μπρέσια –Ρώμη –Μπρέσια, όπου και θα γίνει ο τερματισμός στις 17 Ιουνίου. Η Alfa Romeo έχει το ρεκόρ νικών στην διοργάνωση που έχει περάσει πλέον στην αγωνιστική ιστορία, με συνολικά ένδεκα πρώτες θέσεις από το 1927 έως το 1957. Η ιταλική εταιρεία έχει επίσης και τις περισσότερες επιτυχίες στα χρόνια της αναβίωσης του θρυλικού αγώνα, που αναβίωσε για πρώτη φορά το 1977.

Τα 443 ιστορικά αυτοκίνητα που λαμβάνουν μέρος στην αναβίωση του 2023 θα πάνε πρώτα στην Μπολόνια. Ύστερα αρχίζει το σκέλος Μπολόνια-Ρώμη και μετά από μια στάση στο Ουρμπίνο τα πρώτα αυτοκίνητα θα μπουν θριαμβευτικά στη Ρώμη και θα μπορεί κάποιος να τα θαυμάσει στο Castel Sant’Angelo. Την τελευταία ημέρα και θα σταματήσουν στο Buonconvento, πριν φτάσουν και πάλι στη Μπρέσια για τον τερματισμό.

Να σημειωθεί ότι το Val d’ Orcia, από όπου περνά ο αγώνας είναι από τα ομορφότερα μέρη της Ιταλίας στα περίχωρα της Σιένα.
Κατηφορίζοντας την ακτή της Αδριατικής προς την Πεσκάρα οι ταχύτητες είναι υψηλές, αλλά αυτές τις μέρες η διαδρομή αφήνει τη θάλασσα και μπαίνει στα ενδότερα μετά το Σαν Μαρίνο, διασχίζοντας την πόλη του Ουρμπίνο. Αν και η διαδρομή πλέον στρίβει εσωτερικά και δεν διασχίζει το πέρασμα του Gran Sasso, φτάνει στις πόλεις Λεονέσα και Τερμινίλιο στα όρια της παλαιάς διαδρομής. Η διαδρομή ακολουθεί τους δείκτες του ρολογιού, περνώντας από επτά επαρχίες: Lombarty, Veneto, Emilia Romagna, Marches, Umbria, Lazio και Tuscany.

Μεταξύ των πληρωμάτων που θα μετάσχουν στον φετινό αγώνα υπάρχουν και τρεις ελληνικές συμμετοχές: Με τον αριθμό 210 οι Αλέξανδρος Χριστοδούλου και Φωτεινή Καραμανλή (Lancia Aurelia B20 GT 2000 του 1951), με τον αριθμό 343 οι Αθανάσιος Θεοχάρης και Κωνσταντίνος Κορδοπίτουλας (Porsche 356 1500 Speedster 1955), με τον αριθμό 391 οι Νικόλαος Αρβανίτης και Ιωάννα Χαραλαμπάκη (Austin Healey 100/4). Τέλος, με τον αριθμό 177 υπάρχει και μια ιταλική συμμετοχή, με τον Έλληνα Νικόλαο Μπάκο και τον Ιταλό Roberto Rossoni και αυτοκίνητο Veritas Comet RS του 1949. Την Ελληνική παρουσία στην πλειοψηφία της συντονίζει o πολύπειρος Στέλιος Φάκαλης, που διαθέτει άλλωστε και την απαραίτητη κουλτούρα μιας τόσο απαιτητικής αυτοκινητιστικής εκδήλωσης.

Μille Miglia: Έτσι ξεκίνησαν όλα…
Η ιστορία μας πάει πίσω στα 1920 και όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, για εκείνες τις αθώες αυτοκινητιστικές μέρες, η πολιτική ήταν μια από τις κύριες δυνάμεις πίσω από το σπορ του αυτοκινήτου. Γιατί μετά τον διαχωρισμό των club αυτοκινήτου του Μιλάνου και της Μπρέσια και την χρήση του πάρκου της βασιλικής Villa του Μιλάνο, σαν χώρο τέλεσης του Ιταλικού Grand Prix, η πόλη της Μπρέσια έπρεπε κατά κάποιο τρόπο να αντιδράσει αν δεν ήθελε να σβηστεί από τον αγωνιστικό χάρτη της εποχής.

Έτσι, οι προύχοντες της περιοχής, ο Franco Mazzotti Bianchelli και ο Count Aymo Maggi di Gradella μαζί με τον Giovanni Canestini που ήταν τότε επικεφαλής της Gazzetta dello Sport προχώρησαν στην οργάνωση ενός αγώνα αυτοκινήτων που όμοιος του δεν υπήρχε. Σε μια προσπάθεια μάλιστα να δείξουν ότι υπήρχε και «από υψηλά» πολιτική κάλυψη στον αγώνα περιέλαβαν και τη Ρώμη στη διαδρομή, όμως η πόλη της Μπρέσια επιβάλλονταν να ήταν το σημείο εκκίνησης και ο τερματισμός του αγώνα. Ο Mazzotti μάλιστα, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει από ένα ταξίδι του στις Η.Π.Α. μάλιστα τον βάφτισε την παραμονή των Χριστουγέννων του 1926 «1000 Μίλια», αν και στην Ιταλία εκείνες τις ημέρες χρησιμοποιούσαν το χιλιόμετρο σαν μονάδα μέτρησης.

Το 1927 ο πρώτος αγώνας έγινε πραγματικότητα και επαναλήφθηκε 24 φορές, μέχρι το 1957, σαν ένας από τους σημαντικότερους αγώνες της Ιταλίας και μετά του κόσμου, αφού κατάφερε να πάρει θέση ακόμα και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων. Αλλά ακόμα και στην δεκαετία του 50 τα πράγματα είχαν αρχίσει να αλλάζουν και οι ταχύτητες των αυτοκινήτων είχαν αυξηθεί σημαντικά. Ένα πολύνεκρο ατύχημα το 1957 σήμανε το τέλος του.