Η άτυχη προσπάθεια της De Tomaso να καθιερώσει στη συνείδηση του κοινού ένα ελαφρύ sport μοντέλο χαμηλού κυβισμού με το έμβλημά της.

To sport μοντέλο των 1.5 λίτρων της De Tomaso βασιζόταν σε ένα roadster που είχε σχεδιάσει η Carozzeria Fissore και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του δημοφιλούς αυτοκινητοδρομίου της Vallelunga. Παρουσιάστηκε επίσημα για πρώτη φορά στη διεθνή έκθεση αυτοκινήτου του Τορίνο το 1964. Ο Αργεντινός ιδιοκτήτης της εταιρείας Alejandro de Tomaso πίστευε ότι θα έβρισκε έναν μεγάλο κατασκευαστικό όμιλο που να μπορούσε να αναλάβει την ανάπτυξη του concept προς όφελος και των δύο ενδιαφερομένων πλευρών, έτρεφε μεγάλες ελπίδες για τη Ford, τελικά όμως συνεργάτης-επενδυτής δε βρέθηκε και το Vallelunga oδηγήθηκε στην παραγωγή μέσω των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της Ghia.

Ο κινητήρας του αυτοκινήτου ήταν ο 4κύλινδρος σε σειρά της Ford, απόδοσης 104 ίππων, που την εποχή εκείνη χρησιμοποιούσε το Cortina. Το σασί του ήταν χαλύβδινο με σωληνωτά υποπλαίσια και το κιβώτιο ταχυτήτων καταγόταν από το Volkswagen Beetle, εξωραϊσμένο όμως με γρανάζια της Hewland. Το σύστημα ανάρτησης αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια, ενώ οι ορθοστάτες προέρχονταν από την Triumph. To αμάξωμα ήταν κατασκευασμένο από fiberglas και πολλά διάτρητα εξαρτήματα αλουμινίου, με αποτέλεσμα το συνολικό βάρος να μείνει χαμηλά, στα 700 κιλά χωρίς τον οδηγό. Ακόμη, υπήρχαν δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς.

H όχι ικανοποιητική στρεπτική ακαμψία και οι δονήσεις από το σύστημα μετάδοσης, ήταν τα προβλήματα που συνόδευσαν το μοντέλο στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στη γκάμα της De Tomaso (1964-1968). Η συνολική του παραγωγή περιορίστηκε στις 53 μόλις μονάδες, συν πέντε που χαρακτηρίστηκαν ως αγωνιστικής χρήσης ή πρωτότυπα. Αντικαταστάθηκε από το Mangusta, με τον 4.7 λίτρων V8 των 305 ίππων της Ford, που βασίστηκε στο πάτωμα του Vallelunga και έλαβε την τελική του μορφή από την Ital Design του Giorgetto Giugiaro.