Θρησκευτική αφοσίωση, αξεπέραστη μανία με την σωματική, την πνευματική και τη μηχανολογική τελειότητα, και πάνω απ’ όλα, μια απερίγραπτη εμμονή με τη νίκη. Ο Ayrton Senna, που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1960, ήταν για πολλούς -και εξακολουθεί να είναι- ο σπουδαιότερος πιλότος όλων των εποχών.

Από το 1984 μέχρι το 1994 ζήσαμε επικές στιγμές στη Formula 1. Τα μονοθέσια ήταν αδάμαστα θεριά που είχαν φτάσει σε κάποια στιγμή τους 1400 ίππους, οι πίστες επικίνδυνες, με απειλητικά ψηλά κράσπεδα και ακόμα πιο απειλητικούς τοίχους ή γλιστερά γρασίδια να τις περιτριγυρίζουν, και οι πιλότοι, που ζούσαν και ανέπνεαν για τους αγώνες Grand Prix και μόνο, σκέτοι μονομάχοι, όπως αυτούς που έδιναν κάποτε μάχη για τη ζωή τους στο Κολοσσαίο.

Αυτός ήταν και ο λόγος που τα πλήθη της εποχής θεωρούσαν αυτούς τους πιλότους υπερήρωες, κατακλύζοντας τις πίστες (ή ξυπνώντας από τα χαράματα για να δουν τις συναρπαστικές τους μάχες στην τηλεόραση), ενώ παράλληλα, ταυτίζονταν μαζί τους, μιας και οι υπερήρωες αυτοί, της προ-Netflix εποχής, δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους οτιδήποτε άλλο εκτός από... πιλότους.

Υπήρξε, όμως, κάποιος ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από υπερήρωας για τις μάζες μιας και το «S» στη μπλούζα του Senna θεωρείτο σπουδαιότερο σύμβολο από το «S» στη στολή του Superman.

Ο πιλότος αποτελούσε τότε το σημαντικότερο εξάρτημα του μονοθέσιου και ο Senna, που μπορούσε να διαβάσει 12 κοντέρ στο πιλοτήριο -πριν απλουστεύσει τη ζωή όλων η τηλεμετρία- να πετάξει πνευματικά από το σώμα του, να γίνει ένα με το αυτοκίνητό του και στη συνέχεια να χορέψει μαζί του εκείνο το παράφορα ριψοκίνδυνο βαλς στο δρόμο προς τη νίκη, ήταν πέρα για πέρα φανταστικός.

Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που έφυγε και κάθε μέρα αναρωτιέμαι. Εάν ήταν πιλότος της Formula 1, τότε τί πιλότος ήταν; Εάν ήταν Πρωταθλητής της, τότε τί Πρωταθλητής ήταν; Εάν ήταν ρήτορας των νόμων της ταχύτητας, τότε τί ρήτορας ήταν; Και εάν ήταν θνητός, τότε Θεέ μου, τί θνητός ήταν;

Όσοι τον ζήσαμε, ήδη γνωρίζαμε πως ο Ayrton Senna da Silva, ο άνθρωπος με το όραμα για τα παιδιά της Βραζιλίας, ο άνθρωπος που κουβαλούσε στους ώμους του την ελπίδα όλων μας, ως ο σωτήρας του ανθρώπινου πρόσωπου της όλο και πιο αντιρομαντικής και μηχανοποιημένης Formula 1, δεν ήταν απλώς ο σπουδαιότερος πιλότος όλων των εποχών.