Cisitalia 202 – το ιταλικό design στα καλύτερά του
Το πρώτο αυτοκίνητο που εκτέθηκε σε μόνιμη βάση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, αντιπροσωπεύοντας τη μηχανική γλυπτική.
Κανένας δεν είναι σε θέση να πει πόσο χαμένο μπορεί να βγήκε το ποδόσφαιρο από τον άσχημο τραυματισμό του επιτελικού μέσου Piero Dusio στο γόνατο, την αγωνιστική περίοδο 1921-1922. Είχε προλάβει να συμμετάσχει σε δύο μόνο επίσημα παιχνίδια της Juventus, όταν συνέβη το δυσάρεστο γεγονός που τον υποχρέωσε να σταματήσει το αγαπημένο του άθλημα. Αν όμως δεν είχε γίνει αυτό, ο κόσμος της Αυτοκίνησης θα ήταν φτωχότερος. Για να μη σας μπερδέψουμε, ας διηγηθούμε τα πράγματα από την αρχή ή τουλάχιστον από τον τραυματισμό του πρωταγωνιστή μας και μετά. Ύστερα από την αναγκαστική λήξη της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Dusio δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα. Αρχικά ξεκίνησε μια κλωστοϋφαντουργική επιχείρηση, που εξελίχθηκε σε εταιρεία κατασκευής και πώλησης αθλητικών ειδών, προτού καταλήξει να γίνει προμηθεύτρια στρατιωτικού ρουχισμού.
Παράλληλα, ήρθε σε επαφή με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, ο ο οποίος τον κατέκτησε. Σύντομα βρέθηκε πίσω από το τιμόνι αγωνιστικών αυτοκινήτων, λαμβάνοντας μέρος σε μερικές από τις επιφανέστερες αναμετρήσεις της εποχής του. Για δέκα συνεχόμενα χρόνια συμμετείχε στο Mille Miglia, κερδίζοντας το 1937 μια νίκη στα 500 κ.εκ., οδηγώντας ένα Siata. Ένα χρόνο νωρίτερα βρέθηκε στην εκκίνηση του Ιταλικού GP, ενώ τις παραμονές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου (1939) ίδρυσε την Scuderia Torino. Στη συνέχεια και μεσούντων των εχθροπραξιών, ανέλαβε καθήκοντα προέδρου στην ποδοσφαιρική ομάδα της Juventus (1941), τα οποία άσκησε έως το 1947. Αξίζει να σημειωθεί πως οι παίκτες της «Vecchia Signora», για να γλυτώσουν τα δεινά του πολέμου και τη στράτευση, είχαν δηλωθεί ως εργαζόμενοι στην εταιρεία του.
Η γλυπτική που κυλάει
Το 1946 στο Τορίνο ο φιλόδοξος Ιταλός επιχειρηματίας και οδηγός αγώνων ίδρυσε μια νέα εταιρεία, με την επωνυμία της να προέρχεται από τη σύντμηση των λέξεων Compagnia Industriale Sportiva Italia. Το μονοθέσιο D46 ήταν η πρώτη δημιουργία του εργοστασίου του. Σχεδιαστής του δεν ήταν άλλος από τον Dante Giacosa, μια φυσιογνωμία συνδεδεμένη διαχρονικά με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Fiat, τα μηχανικά μέρη της οποίας χρησιμοποιήθηκαν για την υλοποίησή του. Συνάμα, ο Dusio ξεκίνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο κατασκευής αυτοκινήτων. Μία από τις πρώτες του δημιουργίες ήταν το Cisitalia 202, που βασιζόταν στα μηχανικά μέρη του Fiat 1100 και σχεδιάστηκε από τους Giovanni Savonuzzi και Dante Giacosa. Το αυτοκίνητο αυτό ήταν το πρώτο που εκτέθηκε σε μόνιμη βάση σε μουσείο μοντέρνας τέχνης, συγκεκριμένα στο περίφημο ΜοΜΑ της Νέας Υόρκης. Φυσικά, η παραγωγή του ήταν ολιγάριθμη, αφού κατασκευάστηκε σε μόλις 170 μονάδες την περίοδο 1947-1952, με τις 17 από αυτές να έχουν αμάξωμα convertible. H όλη διαδικασία λάμβανε χώρα στην λεωφόρο Corso Trapani του Τορίνο, όπου είχε την έδρα της η Carrozzeria Stabilimenti Farina. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Triennale του Μιλάνου και χάρις στην ευφυή απλότητα του σχεδιασμού του κέρδισε λίγο αργότερα το πρώτο του βραβείο, το Gold Cup στο Villa d’Este Concours d’Elegance του Κόμο. Με σωληνωτό πλαίσιο και αμάξωμα από αλουμίνιο συγκολλημένο σε σκελετό λεπτού χάλυβα, χαρακτηρίστηκε το 1951 από τον διάσημο αρχιτέκτονα και διευθυντή του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης Arthur Drexler ως «κυλιόμενο γλυπτό». Για όλους αυτούς τους λόγους, η πανέμορφη berlinetta θεωρείται σήμερα το πιο διάσημο μεταπολεμικό αυτοκίνητο της Pininfarina._Φωτ: pininfarina.it
CISITALIA 202 GRAN SPORT COUPE
Αμάξωμα: fastback coupe Σχεδιαστές: Giovanni Savonuzzi, Dante Giacosa Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά της Fiat Κυβισμός: 1.089 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 68 mm x 75 mm Σχέση συμπίεσης: 7.5:1 Καρμπιρατέρ: Weber 36 DR 4 SP Ισχύς: 55 ίπποι στις 5.500 σ.α.λ. Ροπή: 73,4 Nm στις 3.700 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 4 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 153 χλμ./ώρα 0-100 χλμ./ώρα: 20,2 δλ. Μήκος: 3.780 χλστ. Πλάτος: 1.470 χλστ. Ύψος: 1.250 χλστ. Μεταξόνιο: 2.400 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.260 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.246 χλστ. Βάρος: 825 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1947-1952 Μονάδες παραγωγής: 153
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Προσκύνημα στο «Ναό της Ταχύτητας» και επίσκεψη στο Maranello | SpeedZone podcast EP14
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Αφιέρωμα 100 χρόνια "Autodromo Nazionale di Monza" | SpeedZone podcast EP13
