Το γαλλικό πολυτελές αυτοκίνητο προηγήθηκε της εποχής του στην ιδιαίτερη κατηγορία των τετράθυρων coupe, όμως η πρώτη παγκόσμια οικονομική κρίση δεν του έδωσε το δικαίωμα να ανθίσει.

Πριν το 1940 στη Γαλλία υπήρχαν πολλά λαμπερά αυτοκίνητα, με υψηλές επιδόσεις και πολυτελή χαρακτήρα. Κορυφαίοι κατασκευαστές όπως οι Talbot-Lago, Delahaye, Delage και Bugatti πρόσφεραν στους πλούσιους πελάτες τους μοντέλα-έργα τέχνης, συχνά δουλεμένα στο χέρι από ξεχωριστές αμαξοποιΐες όπως οι Franay, Chapron, Saoutchik και Figoni ; Falaschi. Δυστυχώς όμως, ώσπου να τελειώσει ο πόλεμος οι περισσότερες από αυτές τις εταιρείες είχαν εξαφανιστεί. Η μόνη αληθινή μεταπολεμική γαλλική λιμουζίνα αξιώσεων ήταν το Facel Vega, αλλά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60 είχε και αυτό αποχωρήσει από το προσκήνιο. Το 1969 ο βιομήχανος Jean Tastevin αποφάσισε να ανατρέψει τα δεδομένα, με ένα αυτοκίνητο που πήρε το όνομα της γυναίκας του (Monique). Για την υλοποίησή του, ο εύπορος Γάλλος συνεργάστηκε με τον βετεράνο οδηγό αγώνων Christopher Lawrence.

O Bρετανός την εποχή εκείνη είχε πια κρεμάσει το κράνος του, ιδρύοντας την εξιδεικευμένη εταιρεία Lawrence Tune, μέσω της οποίας καταπιάστηκε με τις αγωνιστικές εκδόσεις των Morgan και τον σχεδιασμό των sport αυτοκινήτων Deep Sanderson. Ωστόσο, η συνεργασία μαζί του ήταν δύσκολη, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη του μοντέλου να πραγματοποιείται με μεγάλες χρονικές καθυστερήσεις. Αρχικά, ο Lawrence ήθελε το αυτοκίνητο να φιλοξενεί στο διαμέρισμα του κινητήρα του ένα V8 μηχανικό σύνολο των 3.400 κυβικών εκατοστών, σχεδιασμένο και κατασκευασμένο από τον φίλο του Ted Martin. Όμως, η βραδυπορία του όλου προγράμματος δεν το επέτρεψε. Αυτός ήταν και ο λόγος που μετά τα πρώτα πρωτότυπα το Monica εφοδιάστηκε τελικά με τον 5,5 λίτρων V8 της αμερικανικής Crhysler, μιας εταιρείας με ισχυρούς δεσμούς με την γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία, που κράτησε αρκετές δεκαετίες.

Καταδικασμένο από την αρχή…
Ύστερα από πολλές περιπέτειες και αρκετές επιμέρους αλλαγές στον σχεδιασμό του, το Monica 560 με τον τριψήφιο αριθμό να υποδηλώνει τον κυβισμό του, παρουσιάστηκε επίσημα στη διεθνή έκθεση αυτοκινήτου του Παρισιού το 1972. Η παραγωγή του ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα στο Balbigny, μια πόλη 2.500 κατοίκων κοντά στη Lyon. Όμως ήταν ήδη αργά, καθώς η πρώτη παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση είχε ήδη ξεσπάσει, καταστρέφοντας και οικονομικά βαλάντια ισχυρότερα από του Jean Tastevin. Έτσι, το όνειρο του Γάλλου έλαβε τέλος, με οκτώ μόλις αυτοκίνητα να έχουν ολοκληρωθεί. Toν Μάρτιο του 1975 η Panther Westwinds ανακοίνωσε ότι θα αναλάβει εκείνη τη συνέχεια της σταδιοδρομίας του αυτοκινήτου, όμως αυτό δεν συνέβη. Ό,τι απέμεινε από την παραγωγή πουλήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 σε έναν φιλόδοξο έμπορο, τον Bernie Ecclestone, που τότε είχε αρχίσει να αναρριχάται στην ιεραρχία της Formula 1 ώσπου να γίνει το απόλυτο αφεντικό της.

Μπροστά από την εποχή του
Παρά το άδοξο και στις ημέρες μας ξεχασμένο τέλος του Monica 560, το γαλλικό αυτοκίνητο ήταν ένας προφήτης του μέλλοντος σε ό,τι αφορά τα μεγάλα τετραθέσια coupe που σήμερα ευημερούν (λέγε με Porsche Panamera). Ο τελικός σχεδιασμός του φέρει την υπογραφή του David Coward, που εργαζόταν παλαιότερα στην φημισμένη βρετανική αμαξοποιΐα James Young, ενώ τις πρώτες πινελιές στην πρώιμη φάση του είχε βάλει ο Bob Curl. To τετραθέσιο sedan-coupe (αν ευσταθεί αυτή η περιγραφή) διέθετε πίσω ανάρτηση De Dion, με τον εξ Αμερικής V8 κινητήρα του να συνδυάζεται με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων προερχόμενο από τη ZF ή εναλλακτικά με το αυτόματο Torqueflite της Chrysler. Το 276 ίππων αυτοκίνητο με τα σχεδόν 240 χλμ./ώρα τελικής ταχύτητας είχε μόνο έναν ανταγωνιστή επί γαλλικού εδάφους, που δεν ήταν άλλος από μια αμφιλεγόμενης αισθητικής ολιγάριθμη sedan έκδοση της Citroen-Maserati (SM), την οποία με την ονομασία Opera έκτιζε η εξευγενισμένη αμαξοποιΐα του Henri Chapron. Παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν υπήρχε αντίπαλος του Monica 560, που αρίθμησε και 22 μονάδες στη φάση του πρωτοτύπου, η άνοιξη δεν ήρθε ποτέ. Ήταν, βλέπετε, πολύ νωρίς…

Aμάξωμα: luxury sedan Σχεδιαστής: David Coward Kινητήρας: Chrysler V8 340 Κυβισμός: 5.563 κ.εκ.
Διάμετρος x διαδρομή: 102.62 mm x 84.07 mm Σχέση συμπίεσης: 10.5:1 Καρμπιρατέρ: Carter Ισχύς: 276 ίπποι στις 5.000 σ.α.λ. Ροπή: 446 Nm στις 4.000 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 5 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 239 χλμ./ώρα 0-100 χλμ./ώρα: 6,5 δλ. Μήκος: 4.950 χλστ. Πλάτος: 1.820 χλστ. Ύψος: 1.330 χλστ. Μεταξόνιο: 2.770 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.520 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.520 χλστ. Βάρος: 1.650 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1973-1974 Μονάδες παραγωγής: 8 (+22 πρωτότυπα)