Δεν πρόκειται στην πραγματικότητα για αμφίβιο όχημα της Fiat αφού ποτέ δεν μπήκε στο νερό, αλλά για μια σχεδιαστική σπουδή του 1953 με πολύ ενδιαφέρον, που σήμερα είναι μόνιμο έκθεμα του μουσείου Louwman στο Αmsterdam.

Παρατηρώντας από κοντά το «αυτοκίνητο-βάρκα» με τον ασυνήθιστο κωδικό «1110», που στις ημέρες μας είναι ένα από τα σημαντικά εκθέματα του μουσείου Louwman στο Αmsterdam, παρατηρείς πόσο πολύ μοιάζει με μικρό πλοιάριο. Εξωτερικά, δεν του λείπει τίποτα για να φαίνεται ως τέτοιο: Διαθέτει πλώρη, πρύμνη, προστατευτικά κιγκλιδώματα, δάπεδο από ξύλο teak, καμπίνα με φινιστρίνι, ακόμη και σωσίβια για κάθε ενδεχόμενο. Επίσης, είναι βαμμένο στα χρώματα της θάλασσας, γαλάζιο για τα νερά της και λευκό για τα σύννεφα. Στην οροφή του υπάρχει και προστατευτική τέντα, για προστασία από τις καυτές ακτίνες του ήλιου. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά δεν βλέπεις άγκυρα, αλλά αυτό δεν σε προβληματίζει, αφού το «1110 Boat Car» είναι ένα τετράτροχο σταθμευμένο μόνιμα στην αποβάθρα. Ο όμιλος της Fiat δεν είχε καμιά ανάμιξη στην κατασκευή του, παρά το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αν αυτό ήταν δικό της εργοστασιακό προϊόν, αφού όπως ξέρετε εκτός από αυτοκίνητα παρήγαγε επίσης αεροπλάνα και τραίνα. Επομένως, γιατί όχι και πλοιάρια;

Η γαλανόλευκη βάρκα με τροχούς έλαβε σάρκα και οστά στις εγκαταστάσεις της «Carrozzeria Coriasco» στο Τορίνο, για λογαριασμό του Ναυτικού Σχολείου «Scarani» της Bologna. Kάτω από το θαλασσινό κοστούμι του κρύβει τα μηχανικά μέρη του Fiat «1100-103», από το οποίο πρόερχεται και ο τετρακύλινδρος σε σειρά κινητήρας του, απόδοσης 36 ίππων. Μη μας ρωτήσετε για επιδόσεις από στάση έως τα 100 χιλιόμετρα την ώρα, ούτε για την τελική του ταχύτητα, καθώς δεν είναι γνωστό αν διένυσε έστω και λίγα μέτρα κινούμενο ως αυτοκίνητο. Άλλωστε, είναι κυρίως ένα σύμβολο, προορισμένο να ταξιδέψει στους ατέλειωτους δρόμους και στους ωκεανούς της φαντασίας μας.

Carrozzeria Coriasco: η εταιρεία που υλοποίησε το boat car με τα μηχανικά μέρη της Fiat ιδρύθηκε πριν την έκρηξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το 1938, από τον Giuseppe Coriasco. Κύρια δραστηριότητά της ήταν η παραγωγή οχημάτων επαγγελματικού χαρακτήρα, βασισμένων σε επιβατικά μοντέλα παραγωγής, κύρια της Fiat. Πρώτη της δουλειά ήταν η διαμόρφωση ενός «508C Ballila» σε όχημα μεταφοράς μικροεμπορευμάτων. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, με την μετατροπή δεκάδων μοντέλων της Fiat σε φορτηγάκια, vans, pick-up, μικρά λεωφορεία και ασθενοφόρα. Στις πιο σημαντικές εμπορικές επιτυχίες της περιλαμβάνεται η μετατροπή του «600 Multipla», κύρια σε vans και ασθενοφόρα, με 18.000 μονάδες παραγωγής από το 1956 μέχρι το 1962.

Συχνά αναλάμβανε την υλοποίηση και επίσημων επαγγελματικών εκδόσεων της Fiat, όπως το «600Τ», το «900Τ» και το μίνι λεωφορείο «242», αντιπροσωπεύοντας με τον καλύτερο τρόπο το ιταλικό εργοστάσιο. Το 1972 παρουσίασε το «127 Familiare», μια παραλλαγή που ποτέ δεν έκανε η Fiat στο δημοφιλές μοντέλο της, η οποία κυκλοφόρησε επίσης και ως «Furgoncino». Έξι χρόνια αργότερα μετέτρεψε και το ανανεωμένο «127», σε μια διασκεδαστική έκδοση με υπερυψωμένο πίσω μέρος, κατά τα πρότυπα του Matra «Rancho» (127 Coriasco Farm). H περίοδος της ακμής έφτασε στο τέλος της στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν η Fiat και η PSA Peugeot Citroen ίδρυσαν την κοινοπραξία «Sevel» (Societe Europeenne de Vehicules Legers) για την παραγωγή επαγγελματικών μοντέλων από κοινού. Η «Carrozzeria Coriasco» αντιμετώπισε για λίγα χρόνια αυτή τη νέα πραγματικότητα, ώσπου να κλείσει οριστικά τις πύλες της το 1986 (source ;amp; photos: italianways.com, louwmanmuseum.nl).