Τα έργα και οι ημέρες ενός θρύλου των διεθνών αγώνων με αυτοκίνητα τουρισμού, του Gabriele Tarquini, που αποχωρεί από την ενεργό δράση με πλήρη δόξα και τιμή.

Στις 5 Νοεμβρίου, πριν από τον αγώνα για τον θεσμό του WTCR στην Ιταλία, ο Gabriele Tarquini ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τα αυτοκινητοδρόμια στο τέλος του 2021. Πιο συγκεκριμένα «θα είναι η τελευταία του σεζόν ως οδηγός αγώνων πλήρους απασχόλησης» όπως είπε, αφήνοντας ένα παράθυρο για κάποιες επιλεκτικές εμφανίσεις στο μέλλον.

Ο Gabriele Tarquini (γεννημένος στις 2 Μαρτίου 1962) συμμετείχε σε 78 Grand Prix της Formula 1, πραγματοποιώντας την πρώτη του εμφάνιση στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού στις 3 Μαΐου 1987. Όπως όλοι σχεδόν, ξεκίνησε από τους αγώνες karting (1976). Στη συνέχεια και ως το 1985 οδηγούσε στη Formula 3000. Ως το 1995 που αποσύρθηκε oριστικά από αυτήν κατέκτησε μόλις ένα βαθμό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula 1, ενώ κατέχει το ρεκόρ για τις περισσότερες μη επιτυχημένες προσπάθειες κατάταξης για τον αγώνα της Κυριακής. Παρά το γεγονός ότι η απόδοσή του ήταν εξαιρετική, οι ομάδες με τις οποίες λάμβανε μέρος στον θεσμό (Coloni, ΑGS, Fondmetal) ήταν μικρών δυνατοτήτων και καθόλου ανταγωνιστικές, ώστε να του επιτρέψουν κάτι καλύτερο.

Στη συνέχεια όμως αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία στα Αυτοκίνητα Τουρισμού, κερδίζοντας το BTCC το 1994, το ETCC το 2003 το WTCC το 2009 και το WTCR το 2018. Στις 22 Νοεμβρίου 2009, την ημέρα που κατέκτησε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Αυτοκινήτων Τουρισμού FIA WTCC, ήταν 47 ετών και 266 ημερών. Αυτό τον κατέστησε τον γηραιότερο παγκόσμιο πρωταθλητή σε σειρά αγώνων της FIA, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Juan Manuel Fangio που ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1 σε ηλικία 46 ετών και 41 ημερών το 1957. Ο Tarquini επέκτεινε το δικό του ρεκόρ, κερδίζοντας το 2018 το Παγκόσμιο Κύπελλο Αυτοκινήτων Τουρισμού της FIA σε ηλικία 56 ετών και 259 ημερών.

Tο 1993 ο Tarquini μεταπήδησε στην Alfa Romeo και oδηγώντας την αγωνιστική έκδοση της 155 τερμάτισε τρίτος στο Italian Superturismo, πίσω από τους Ravaglia και Giovanardi. Την επόμενη χρονιά ο Tarquini μετακινήθηκε στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού (ΒΤCC), κερδίζοντας τον τίτλο με την πρώτη του προσπάθεια με την Alfa Romeo 155.

Το 1997 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με διάρκεια πέντε ετών με τη Honda, όπου αγωνίστηκε και πάλι στο BTCC με την Prodrive. Την πρώτη σεζόν με τη Honda τερμάτισε 6ος στη γενική κατάταξη με μια νίκη, μια δεύτερη θέση και τρεις τρίτες θέσεις. Το 1998 και το 1999 ο Tarquini αγωνίστηκε στη Γερμανία με την JAS Motorsport στο STW Cup όπου κέρδισε δύο νίκες και ανέβηκε αρκετές φορές στο βάθρο.

Το 2003 επέστρεψε στην Alfa Romeo όπου αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού (ETCC) με την αγωνιστική έκδοση της 156 και κατέκτησε τον τίτλο με την πρώτη προσπάθεια, όπως είχε συμβεί εννέα χρόνια πριν στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού. Ο Gabriele παρέμεινε στην Alfa Romeo, καθώς το ETCC έγινε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού (WTCC) το 2005. Τη χρονιά εκείνη ολοκλήρωσε στην έβδομη θέση της τελικής κατάταξης των οδηγών, με δύο νίκες.

Τον Νοέμβριο του 2005, ο Tarquini υπέγραψε ως ένας από τους έξι οδηγούς της Seat Sport για το 2006. Την πρώτη χρονιά της συνεργασίας του με την ισπανική εταιρεία τερμάτισε πέμπτος στο πρωτάθλημα, με μία νίκη. Το 2007 τερμάτισε στην 8η θέση της τελικής βαθμολογίας, κερδίζοντας και πάλι μόνο έναν αγώνα. Το 2008 ήταν πολύ καλύτερο για τον Tarquini, καθώς ολοκλήρωσε δεύτερος στο πρωτάθλημα πίσω από τον Yvan Muller, κερδίζοντας τρεις αγώνες. Η μεγαλύτερη επιτυχία της σταδιοδρομίας του όμως ήρθε το 2009, όταν κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού (WTCC) στον τελευταίο αγώνα της περιόδου στο Μακάο.

Η Seat αποσύρθηκε από το WTCC για το 2010, αλλά παρείχε χρηματοδότηση για την παρουσίαση της νέας ημιεργοστασιακής ομάδας SR-Sport, με την οποία ο Tarquini προσπάθησε να διατηρήσει το στέμμα του. Kέρδισε πέντε αγώνες κατά τη διάρκεια της σεζόν για να τερματίσει δεύτερος πίσω από τον Yvan Muller, στη βαθμολογία των οδηγών. Την τελευταία του σεζόν στο WTCC (2016) μετακόμισε στην μη ανταγωνιστική ομάδα της Lada, όπου με το Vesta Sport κατάφερε να σημειώσει δύο νίκες.

Αφού αφιέρωσε ολόκληρο το 2017 για την εξέλιξη του νέου Hyundai I30N, ο Gabriele Tarquini αγωνίστηκε στον νέο θεσμό WTCR, που προέκυψε μετά τη συγχώνευση του WTCC και του Internation TCR. Το 2018 τον είδε και πάλι πρωταγωνιστή και μετά από μια απίστευτη μάχη με τον Yvan Muller κατέκτησε τον τέταρτο μεγάλο τίτλο του μετά τα BTCC, ETCC και WTCC.