Zandvoort! Η λέξη είναι συνώνυμη με την ταχύτητα και με τον θρύλο των αγώνων Grand Prix, ο οποίος περιφρονείται επικίνδυνα στις μέρες μας.

Το Ολλανδικό Grand Prix και η ξακουστή πίστα της Zandvoort, που φιλοξένησε 30 φορές τον αγώνα μεταξύ 1952 και 1985, επιστρέφουν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα την καταλληλότερη στιγμή, μιας και η Formula 1 ζει στον πυρετό του Max Verstappen.

Η παρουσία των πορτοκαλί καπνογόνων θα είναι όσο ποτέ έντονη την ερχόμενη Κυριακή και μετά το φιάσκο στο γειτονικό Spa, όλοι αναμένουμε να σταματήσει ο εξευτελισμός του λατρεμένου μας αγωνίσματος και να επιστρέψει η δράση, κι ας ξέρουμε ότι το πρόσωπο της ολλανδικής πίστας που αγαπήσαμε κάποτε έχει αλλάξει δραματικά.

Όσοι θυμόμαστε τη γνήσια Zandvoort, η οποία ανεβοκατέβαινε σαν γλιστερό χέλι τους αμμόλοφους της γνωστής παραλιακής περιοχής της Βόρειας Ολλανδίας -ως μια από τις φανταστικότερες αρένες ταχύτητας του πλανήτη- κάναμε εδώ και καιρό το μνημόσυνο των στροφών Hondenvlak, Tunnel Oost και Bos Uit, γνωρίζοντας πως το είδος τους δεν έχει πια χώρο στη σημερινή Formula 1, οι σύγχρονοι οπαδοί της οποίας έχουν εκπαιδευτεί στο να φωνάζουν «ασφάλεια πάνω απ’ όλα». Δεν ξέρω αν έχουν ακούσει ποτέ για το σκάκι ή για το γκολφ, πάντως η λίστα επιλογών τους είναι μεγάλη.  

Και πριν σκεφτούν κάποιοι πως έχω τάσεις για να γίνω βαμπίρ, απλώς να υπενθυμίσω πως από τον Ιούλιο του 1982 μέχρι σήμερα -τα τελευταία 40 σχεδόν χρόνια- είχαμε τρεις μόλις θανάτους κατά τη διάρκεια αγώνων της Formula 1 και ότι ατυχήματα όπως αυτό του Grosjean (ο οποίος επέλεξε να αγωνιστεί φέτος στο πολύ πιο επικίνδυνο πρωτάθλημα των Indycars) θα συμβαίνουν που και που. Στο αγώνισμα της πυγμαχίας, δέκα περίπου άνθρωποι τον χρόνο χάνουν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα των κτυπημάτων που δέχονται στο ρινγκ. 

Μotorsport is dangerous!

Αυτό ακριβώς έγραφε η ταμπέλα την πρώτη φορά που πήγα σε ένα λούνα παρκ για να οδηγήσω ένα go kart (στις αρχές της δεκαετίας του 80, στην πίστα του Tivoli, έξω από την Κρατική Έκθεση της Λευκωσίας) .

Nigel Mansell και Martin Brundle, πρώην πιλότοι της F1, είπαν -μεταξύ άλλων εμπειρογνωμόνων- πως ο αγώνας στο Spa θα μπορούσε να ξεκινούσε κανονικά έστω και για μερικούς γύρους (αμέτρητες ήταν οι φορές που είχαμε χειρότερες καιρικές συνθήκες και ορατότητα) εκτός και αν πιστέψουμε πως οι καλύτεροι πιλότοι στον κόσμο, που οδηγούν τα πιο προηγμένα αυτοκίνητα στον κόσμο, δεν πρέπει πλέον να αγωνίζονται στη βροχή.

Η κουλτούρα των ανθρώπων που αγωνίζονται και που παρακολουθούν τη Formula 1, έχει αλλάξει δραματικά. Πριν από χρόνια, εκείνους που τολμούσαν και που ρίσκαραν ακόμη και τη ζωή τους προκειμένου να εκφράσουν το πάθος τους για το αγαπημένο τους άθλημα ή χόμπι, η κοινωνία τους αποκαλούσε ρομαντικούς. Σήμερα, τους αποκαλεί ηλίθιους.

Το πρόβλημα είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών μανουβρών προσπέρασης γίνετε με τη βοήθεια του DRS με αποτέλεσμα η νέα γενιά οπαδών και πιλότων (που οδηγούν εξαιρετικά αξιόπιστα και ασφαλείς μονοθέσια σε εκπληκτικά ασφαλείς πίστες) έχει συνηθίσει το κονσερβοποιημένο θέαμα και γενικότερα το «θέαμα χωρίς ρίσκο». Και αυτός είναι και ο λόγος, κατ’ επέκταση, που οι σημερινοί αγώνες δεν μένουν στη μνήμη.

Μιλώντας για αναμνήσεις, ποιος μπορεί να ξεχάσει την απίστευτη μανούβρα προσπέρασης του θρυλικού Gilles Villeneuve πάνω στον Alan Jones, στο Ολλανδικό Grand Prix του 1979, όταν ο μικρόσωμος Γαλλοκαναδός πιλότος της Ferrari (που είχε περισσότερα κότσια και από ένα λιοντάρι) αποστόμωσε το πλήθος με μια αιφνίδια μανούβρα, που πραγματοποίησε πάνω στην κεκλιμένη, πρώτη στροφή Tarzan. Ο Gilles προσπέρασε την τεχνολογικά ανώτερη Williams του Jones από την εξωτερική πλευρά της φανταστικής αυτής στροφής των 180 μοιρών (τότε δεν υπήρχε καθόλου ασφάλεια στο εξωτερικό της) ντριφτάρωντας και με τους τέσσερεις τροχούς, αφήνοντας τον Αυστραλό αντίπαλό του αποσβολωμένο.

 Ο Villeneuve έβαλε στιγμιαία τη Ferrari του στο στόμα του χάροντα, με μια απίθανη ταχυδακτυλουργική μανούβρα, που οι ιθύνοντες του «Drive to Survive» στο Netflix θα προέβαλλαν σήμερα μόνο με όρους... γονικής συναίνεσης._Δημήτρης Γιόκκας