Το χρονικό της δημιουργίας του πρώτου μοντέλου της Toyota, που συμβαδίζει με την ίδρυση της μεγάλης ιαπωνικής εταιρείας, είναι μια ιστορία συγκινητική…

Tίποτα δεν θα είχε ξεκινήσει και κανένα κείμενο με αυτό το θέμα δεν θα μπορούσε να γραφτεί, αν ένας φιλόδοξος γιός στην άλλη άκρη της γης δεν είχε βαλθεί να ξεπεράσει τις επιτυχίες του πατέρα του. Ο λόγος για τον Kiichiro Toyoda, του οποίου ο μπαμπάς ήταν ο ιθύνων νους και το απόλυτο αφεντικό μιας εταιρείας που έφερε το όνομά του και ειδικευόταν στις κατασκευές. Λίγο πριν το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’30 το αυτοκίνητο είχε κατακτήσει και την Ιαπωνία, αλλά ευδοκιμούσε στη χώρα μόνο ως προϊόν εισαγωγής, αφού η ντόπια αυτοκινητοβιομηχανία στην καλύτερη περίπτωση βρισκόταν στα σπάργανα.

Ο Kiichiro, βλέποντας μπροστά, είχε την ιδέα να ασχοληθεί επαγγελματικά με το είδος και να παρουσιάσει τετράτροχα οχήματα κατασκευασμένα στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ως καλός γιός, φανέρωσε τις σκέψεις του στον πατέρα του κι εκείνος όχι μόνο δεν τον αποπήρε, αλλά αποφάσισε να τον στηρίξει οικονομικά προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του. Έτσι γεννήθηκε το πρώτο εταιρικό μόρφωμα της εταιρείας που σήμερα όλοι γνωρίζουμε ως Τoyota, το οποίο ήταν θυγατρικό της μητρικής.

Το γεγονός έλαβε χώρα το 1934, την ίδια χρονιά που το νέο σχήμα δημιούργησε τον πρώτο του κινητήρα, κωδικοποιημένο ως Type A. To πρώτο εκείνο μηχανικό σύνολο, σαφώς επηρεασμένο από ένα αντίστοιχο της Chevrolet, ήταν εξακύλινδρο σε σειρά με ισχύ 62 ίππων και είχε χωρητικότητα 3.4 λίτρων. Αμέσως μετά ο Kiichiro Toyoda έβαλε σε εφαρμογή τα σχέδια για την ανάπτυξη του πρώτου του επιβατικού αυτοκινήτου, που ήταν (τί άλλο;) ένα μεσαίου μεγέθους οικογενειακό μοντέλο τριών όγκων.

Του μεγαλόπνοου εκείνου σχεδίου προηγήθηκαν τρία δεξιοτίμονα πρωτότυπα, που έφεραν τη μάλλον συνηθισμένη ονομασία Α1. Η εξωτερική τους εμφάνιση παρέπεμπε σε αυτή του Chrysler Airflow, που εκείνη την εποχή ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα αυτοκίνητα στον πλανήτη από πλευράς σχεδίασης. Η φιλοσοφία τους δε διέφερε καθόλου από αυτήν που ήδη επικρατούσε σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου και εκδηλωνόταν στο απλούστατο δόγμα «κινητήρας μπροστά, κίνηση πίσω».

Tο πλαίσιο τύπου σκάλας και τα ηλεκτρικά συστήματα είχαν απλά αντιγραφεί από τη Ford. Το μηχανικό σύνολο που προαναφέραμε ήταν η μοναδική επιλογή για τοποθέτηση κάτω από το εμπρός καπό του, ενώ η κίνηση μεταδιδόταν στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου ταχυτήτων των τριών σχέσεων. Τον Μάιο του 1935 τρία πρωτότυπα του Α1 ολοκληρώθηκαν κι εδώ αρχίζει το συγκινησιακό κομμάτι, για το οποίο σας προετοιμάσαμε στην εισαγωγή μας: Με πρωτοβουλία του Kiichiro Toyoda, όλα τους ευλογήθηκαν σε μια σεμνή βουδιστική τελετή, προκειμένου να έχουν καλή τύχη.

Ύστερα, ο ίδιος ο Kiichiro, οδήγησε ένα από αυτά στον τάφο του πατέρα του (που στο μεταξύ είχε πεθάνει), θέλοντας ακόμη και νεκρό να τον ευχαριστήσει για την αποφασιστικής σημασίας βοήθεια που του πρόσφερε. Είδατε; Όπως στη ζωή, έτσι και στην Αυτοκίνηση, δεν είναι τα πάντα κέρδος, λεφτά και αξιώματα. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία, που ξεπερνούν ό,τι φθαρτό κι εφήμερο. Ατυχώς, τα δεινά του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου που ήταν ήδη προ των θυρών, δεν επέτρεψαν στα τρία εκείνα πρωτότυπα να επιβιώσουν. Καταστράφηκαν για πάντα, μαζί με την ιμπεριαλιστική Ιαπωνία…

Toν Απρίλιο του 1936, το πρώτο επιβατικό αυτοκίνητο της ιαπωνικής εταιρείας ήταν έτοιμο και τον πρώτο καιρό διανεμήθηκε στην αγορά ως «Toyoda», από το επώνυμο του ιδρυτή της Kiichiro Toyoda. Το κόστος απόκτησής του ήταν 3.350 γιέν, τιμή χαμηλότερη κατά 400 γιέν από τα αντίστοιχα μοντέλα της General Motors και της Ford. To AA, όπως το ονόμασαν, παρήχθη σε δύο τύπους αμαξωμάτων (sedan και convertible, με μαλακή οροφή). H τελική του μορφή ήταν σχεδόν αυτούσια με τα τρία πρωτότυπα A1, για τα οποία σας μιλήσαμε πιο πριν, ενώ το ίδιο συνέβη και με τα μηχανικά του μέρη.

Τον Σεπτέμβριο του 1936 η εταιρεία ανακοίνωσε ένα δημόσιο διαγωνισμό, από τον οποίο θα προέκυπτε το λογότυπό της. Η συμμετοχή που κέρδισε στη διαδικασία αυτή ήταν οι τρεις γνωστοί μας κύκλοι με το όνομα του εργοστασίου στη μέση και το λογότυπο αυτό με ελάχιστες αλλαγές ισχύει μέχρι σήμερα. Από τότε χρονολογείται και η πολύ γνωστή ιστορία με την στοχευμένη αλλοίωση του «Toyoda» σε «Toyota», με πρωτοβουλία του Risaburo Toyoda, ο οποίος έκρινε ότι η ονομασία αυτή ήταν πιο απλή και εύηχη. Τον Αύγουστο του 1937 η εταιρεία καταχωρήθηκε στα επίσημα αρχεία του κράτους ως «Toyota Motor Company» κι αυτό ήταν ένα από τα πιο σημαντικά «γεννητούρια» στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Όσο για το ΑΑ, έμεινε στη γκάμα της Toyota μέχρι το 1943, χρονιά που αντικαταστάθηκε από το εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο προχωρημένο SA. Η συνολική παραγωγή της sedan έκδοσης αρίθμησε 1.404 μονάδες, ενώ της convertible 353, στις οποίες περιλαμβάνονται και ορισμένα στρατιωτικά οχήματα με το διακριτικό ABR.

Το 1987 οι Ιάπωνες γιόρτασαν τα 50 χρόνια τους στον κόσμο της Αυτοκίνησης. Θεώρησαν τότε πως η παρουσία του Model AA στη λαμπερή επέτειο ήταν απαραίτητη, όμως κανένα αυτοκίνητο του συγκεκριμένου τύπου δεν είχε επιβιώσει. Η Toyota έλαβε την απόφαση να δημιουργήσει ένα αντίγραφο, όμως δεν υπήρχαν ούτε σχέδια στην πλήρη τους μορφή, αλλά μονάχα λειψά από διάφορα μέρη του μοντέλου. Μην έχοντας άλλη επιλογή προχώρησαν με αυτά και η ρεπλίκα που κατασκεύασαν πιστεύεται ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο αυθεντικό ΑΑ. Στις ημέρες μας, το αυτοκίνητο αυτό βρίσκεται στο μουσείο της Toyota, στην Ιαπωνία. Το 2008 ένα Model AA βρέθηκε στη Ρωσία, παρατημένο και σε κακή κατάσταση. Το γνήσιο εκείνο ΑΑ, ανήκει σήμερα στο μουσείο Louwman στην Ολλανδία.

Αμάξωμα: 4θυρο sedan Kινητήρας: 6κύλινδρος σε σειρά Κυβισμός: 3.389 κ.εκ. Ισχύς: 62 ίπποι Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 3 σχέσεων Μήκος: 4.737 χλστ. Πλάτος: 1.734 χλστ. Ύψος: 1.737 χλστ. Μεταξόνιο: 2.851 χλστ. Βάρος: 1.500 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1936-1943 Μονάδες παραγωγής: 1.404