Το πρώτο αυτοκίνητο που ολοκλήρωσαν ήταν το Manta της Bizzarini και το 1969 παρουσίασαν ένα ακόμη «concept car», το Iguana της Alfa Romeo.

 

Η πρώτη μεγάλη παραγγελία ήρθε από το Μιλάνο, που ζητούσε να βάλει στην παραγωγή ένα μικρότερο μοντέλο, με στόχο τις πωλήσεις στο ευρύ κοινό.

 

Στο Σαλόνι του Τορίνο το 1971 δέσποζε στο περίπτερο της Ital Design το πρωτότυπο Caimano, που χρησιμοποιούσε το δάπεδο του αυτοκινήτου που είχε ετοιμάσει για την Αlfa και που δεν ήταν άλλο από τη δημοφιλέστατη Alfasud.

 

 

Στη δεκαετία του ’70, τα σχεδιαστήρια της εταιρείας δημιούργησαν σειρά επιτυχημένων μοντέλων. H συνεργασία με τη VW έφερε το 1974 τo Golf και τα Scirocco πρώτης γενιάς, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα κύλησε στους δρόμους η δεύτερη έκδοση του Audi 80. Το ’79 ολοκληρώθηκε, για λογαριασμό της Lancia, η 4θυρη Delta, που κέρδισε τότε τον τίτλο του «Aυτοκινήτου της Xρονιάς». Ακολούθησε το Panda της Fiat, που αγαπήθηκε κι έκανε καριέρα για χρόνια. Το ’83 ήρθε η σειρά του πρώτου Uno, που επίσης αναδείχθηκε σε «Aυτοκίνητο της Xρονιάς», και το ’84 έφτασε η ώρα των Seat Ibiza, Lancia Thema και Saab 9000.

 

 

Tρία χρόνια αργότερα, ολοκληρώθηκαν, ύστερα από παραγγελία της Renault, τα 19 και 21 και το ’91 εμφανίστηκε στην Eυρώπη το Seat Toledo. Το ’93 ήταν ακόμη μία χρονιά διακρίσεων, αφού το σχεδιασμένο στην Ital Design Punto ανακηρύχθηκε πρώτο στο διαγωνισμό του «Car of the Year». Συνάμα, δημιούργησε, ύστερα από εντολή της Τoyota, το Lexus GS 300 κι ως το ’98 έδωσε μορφή σε τρία μοντέλα της Daewoo, ανάμεσα στα οποία και το νεανικό Matiz. Τη χρονιά εκείνη παρουσιάστηκε και η πανέμορφη Maserati 3200 GT, που ήταν μία ακόμα δουλειά του σχεδιαστηρίου.

 

 

Το πεδίο δημιουργίας για τους στιλίστες δεν είναι, βέβαια, τα οχήματα παραγωγής, που υπακούουν σε εμπορικούς κανόνες, αλλά τα πρωτότυπα, που παρουσιάζονται στις εκθέσεις. Με βάση τις εντυπώσεις που αφήνουν, έρχονται οι παραγγελίες για τα νέα μοντέλα από τις βιομηχανίες. Tην περίοδο 1971-1972, οι «καροτσερίες» είχαν εγκαταλείψει τις καμπύλες των σπορ αυτοκινήτων της δεκαετίας του ’60, που προσέδιδαν, μέσω της διακριτικότητας, δυναμικά χαρακτηριστικά. Βρίσκονταν πια σε χρόνια δυνατών συγκινήσεων, όπου οι καινοτομίες έπρεπε να φαίνονται περισσότερο.

 

 

H Ital Design έφερε το καινούριο στο χώρο, με το σχεδιασμό του εσωτερικού των πρωτοτύπων της. Επαναστατικά ταμπλό, με τα χειριστήρια των οργάνων επάνω στο τιμόνι (Boomerang), διαμόρφωση του χώρου των επιβατών σε νέα πρότυπα, χωρίς να θυσιάζεται η αεροδυναμική (VW W12).

 

 

Αμαξώματα με σχεδίαση «step-down» σε όλο της το μεγαλείο (Bizzarini), γυάλινα ανοικτά κουβούκλια για τον οδηγό και το συνοδηγό αντί για οροφή (Aztec) και καθίσματα μοτοσικλέτας στο εσωτερικό (Machimoto).

 

 

Πιο πρόσφατη εντύπωση οι διαιρούμενες πόρτες, με τη δεύτερη, που είναι ουσιαστικά το πλευρικό παράθυρο, ν’ ανοίγει ταυτόχρονα με ηλεκτρικό μηχανισμό, για ευκολότερη πρόσβαση (Alfa Romeo Scighera). To ίδιο σύστημα χρησιμοποιεί και το πολυμορφικό Colombus, που, απλώς, μας δείχνει πώς μπορεί να κατασκευάζονται κάποια αυτοκίνητα τον 22ο αιώνα.