Στην αμερικανική ήπειρο η έννοια του πρωτότυπου αυτοκινήτου ή του οχήματος των ονείρων, όπως συνηθιζόταν να αποκαλείται κάθε έξω από τα καθιερωμένα τετράτροχη κατασκευή, άλλαξε για πάντα το 1951.

Αυτό συνέβη, όταν η General Motors παρουσίασε την εντυπωσιακή και για άλλους εξωφρενική LeSabre του Harley Earl. Όπως και το Y-Job, που ήταν το πρώτο conceptcar της μηχανολογικής ιστορίας και είχε παρουσιαστεί λίγους μήνες νωρίτερα, έτσι και εκείνη ήταν κτισμένη σε ένα πλαίσιο που προερχόταν από τη Buick. Με αλουμινένιο αμάξωμα και διαμορφωμένη σε ένα εκθαμβωτικό δίθυρο convertible, είχε ύψος 1.270 χιλιοστά. O σχεδιασμός της συνδύαζε τα ορθόδοξα θέματα του αυτοκινήτου με τα προκλητικά στοιχεία ενός μαχητικού Jet. Άλλωστε, βρισκόμαστε στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, στα οποία ολόκληρος ο κόσμος ήταν εντυπωσιασμένος από τη νέα αεροπορική τεχνολογία, αλλά και την ανατολή της εποχής των πυραύλων. Το φαινόμενο αυτό εκδηλώθηκε περισσότερο στη χώρα που οδηγούσε τότε τις εξελίξεις και που δεν ήταν άλλη από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. H General MotorsLe Sabre πήρε το όνομά της από το F-86 Sabre της North American Aviation, που ήταν το πρώτο αεριοπροωθούμενο μαχητικό αεροσκάφος και χαρακτηριζόταν σε μεγάλο βαθμό από τη νέα φιλοσοφία σχεδίασης των φτερών του, η οποία έγινε διεθνώς γνωστή με την ορολογία swept-wing.

Στο εμπρός μέρος του αυτοκινήτου και ακριβώς στο κέντρο του κυριαρχούσε μια τεράστια εισαγωγή αέρα, εμπνευσμένη από την αντίστοιχη που έφερε στο ρύγχος του το F-86. Η αεροναυτική είχε τον πρώτο λόγο και στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, όπου ήταν εγκατεστημένος ένας άξονας De Dion, χάρις στην παρουσία της εξάτμισης που θύμιζε επίσης Jet. Κάθε πτερύγιο της ουράς έκρυβε στο εσωτερικό του μια δεξαμενή καυσίμου κατασκευασμένη από καουτσούκ, χωρητικότητας 90 λίτρων: η μία περιείχε μεθανόλη και η άλλη βενζίνη. Αυτό ήταν το κοκτέιλ που απαιτείτο για να τροφοδοτήσει τον πειραματικό υπερτροφοδοτούμενο υψηλής συμπίεσης κινητήρα του αυτοκινήτου, ο οποίος ήταν αλουμινένιος V8 και είχε χωρητικότητα 3.523 κυβικών εκατοστών. Tα όργανα της GM LeSabre είχαν περισσότερα κοινά με ένα αεροσκάφος, παρά με ένα αυτοκίνητο. Ανάμεσά τους περιλαμβανόταν ταχύμετρο και πυξίδα. Τα καθίσματά της ήταν θερμαινόμενα και είχαν ηλεκτρική ρύθμιση για να προσαρμόζονται ανάλογα με το σωματότυπο και τις διαθέσεις του οδηγού, ενώ η οροφή της έκλεινε αυτόματα, με τις πρώτες σταγόνες της βροχής.

Η LeSabre παρέμεινε για καιρό ένα από τα αστέρια της General Motors, εντυπωσιάζοντας ως αιχμή της τεχνολογίας της το κοινό του αυτοκινήτου και στο Motorama του 1953, όπου εκτέθηκε μαζί με τη Buick XP-300. Στη συνέχεια, ο Harley Earl χρησιμοποίησε το αυτοκίνητο ως προσωπικό του μεταφορικό μέσο για μερικά χρόνια και εμφανιζόταν συχνά με αυτό σε διάφορες συλλογικές εκδηλώσεις. Η GM LeSabre θαυμάστηκε και από έναν μετέπειτα πρόεδρο των ΗΠΑ, τον στρατηγό Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, καθώς ο Earl του τη δάνεισε για ένα διάστημα για να τον εξυπηρετήσει στις μετακινήσεις του όταν εκείνος ήταν διοικητής του ΝΑΤΟ στο Παρίσι.