To «De Lorean της Αργεντινής» εμφανίστηκε στον κόσμο της Αυτοκίνησης πριν από τον διάσημο «συγγενή» του και παρέμεινε στη φάση του πρωτοτύπου.

Mε το σφηνοειδές σχήμα του και τις πόρτες τύπου «gullwing» να ανοίγουν προς τα επάνω, το Dogo «SS-2000» δεν μπορεί παρά να σε παραπέμψει στο αποτυχημένο εμπορικά μοντέλο του πολυτάλαντου John De Lorean, που αργότερα πέρασε στην κινηματογραφική ιστορία για τη συμμετοχή του στο φιλμ «back to the future». Επίσης, θυμίζει και την πολύ επιτυχημένη Lotus Esprit, όμως και τα δυό μοντέλα εμφανίστηκαν στην παγκόσμια αγορά μετά το αργεντίνικο gran turismo.

To «SS-2000» παρουσιάστηκε στην έκθεση «Confort Humano» του Buenos Aires το 1970, σχεδιασμένο και ολοκληρωμένο μέσα σε πέντε μήνες, από μια ομάδα ανθρώπων με επικεφαλής τον πρώην οδηγό αγώνων και νυν μηχανικό-βελτιωτή Clemar Bucci (τον οποίο συνέδραμε αποτελεσματικά ο αδελφός του Rolando). Η προέλευση των υλικών, από τα οποία προήλθε το ενιαίο αποτέλεσμα, εντυπωσιάζει: ο τοποθετημένος στο κέντρο δίλιτρος κινητήρας, με την απόδοσή του να βρίσκεται για την περίσταση στους 160 ίππους, προερχόταν από ένα Peugeot 504 και συνδυαζόταν με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων από μια Porsche 911 της εποχής.

Για τη διαμόρφωση του αμαξώματος, χρησιμοποιήθηκε ενισχυμένο πλαστικό. Δισκόφρενα φυσικά υπήρχαν και στους τέσσερεις τροχούς, όπως και ανεξάρτητες αναρτήσεις, με το συνολικό βάρος να μη ξεπερνά τα 700 κιλά. Το «SS-2000» δεν ήταν το μόνο project που «έτρεχε» τότε ο Bucci, καθώς εξέλισσε παράλληλα ένα νέο τρίλιτρο V8 κινητήρα, σε συνδυασμό με την ουσιαστική υποστήριξη διάφορων αγωνιστικών «όπλων» στα πρωταθλήματα της Αργεντινής.

Δε μάθαμε ποτέ αν αυτό το αυτοκίνητο θα άγγιζε τα 230 χλμ./ώρα τελικής ταχύτητας στο δρόμο, ούτε τι άλλο θα μπορούσε να έχει κάνει, αφού δεν εξελίχθηκε περαιτέρω και παρέμεινε πρωτότυπο, αφήνοντας στα χαρτιά τα σχέδια για την παραγωγή τριών αυτοκινήτων το μήνα. Στις ημέρες μας, είναι ένα σημαντικό μουσειακό έκθεμα, όντας διαχρονικός μάρτυρας των δυνατοτήτων της εγχώριας αυτοκινητοβιομηχανίας.

Clemar Bucci

Γεννημένος το 1920, ξεκίνησε τους αγώνες μόλις στα 18 του χρόνια στο τιμόνι ενός Midget και το 1947 κατέκτησε το πρωτάθλημα Formula Libre της Aργεντινής. Δύο χρόνια αργότερα έλαβε μέρος στο Grand Prix της χώρας του, το οποίο διεξήχθη με τα μονοθέσια των προπολεμικών χρόνων και τελείωσε με θρίαμβο της Mercedes-Benz. Σε εκείνη την πολύ σημαδιακή αναμέτρηση, την τελευταία μιας ολόκληρης εποχής, ο Clemar Bucci ανέβηκε τρίτος στο βάθρο των νικητών με μια Alfa Romeo 12C των 4.5 λίτρων του 1937. Tην ίδια διάκριση κατέκτησε έπειτα και στην Ευρώπη, όντας τρίτος στο Grand Prix του San Remo, στο cockpit μιας Maserati και πίσω από τους πρωτοκλασάτους της εποχής Alberto Ascari και Luigi Villoresi.

Ο λατινο-αμερικάνος πιλότος έχει και πέντε συμμετοχές στη Formula 1, την περίοδο 1954-1955 (Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Ελβετία και Ιταλία με Gordini την πρώτη χρονιά, Αργεντινή με Maserati τη δεύτερη), χωρίς να καταφέρει να βαθμολογηθεί. Αργότερα, αποσύρθηκε από τις πίστες και αφιερώθηκε στο σχεδιασμό και την κατασκευή sport αυτοκινήτων. Πέθανε το 2011, σε ηλικία 91 ετών.

DOGO SS 2000 Αμάξωμα: δίθυρο coupe Σχεδιαστής: Clemar Bucci Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά (Peugeot 504) Θέση κινητήρα: στο κέντρο του αμαξώματος Κυβισμός: 2.000 κ.εκ. Καρμπιρατέρ: 2 Weber 45 mm Ισχύς: 160 ίπποι Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 4 σχέσεων (Porsche 911) Ανώτατη ταχύτητα: 228 χλμ./ώρα Φρένα εμπρός: δίσκοι Φρένα πίσω: δίσκοι Μήκος: 3.920 χλστ. Πλάτος: 1.810 χλστ. Ύψος: 1.040 χλστ. Μεταξόνιο: 2.350 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.430 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.380 χλστ. Ελαστικά: 9.00 x 13.00 Βάρος: 690 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1970 Μονάδες παραγωγής: 1