Tο εργοστάσιο της Porsche κατόρθωνε πάντα να προκαλεί με τις δημιουργίες του το δέος. Tο ίδιο συνέβη και στις αρχές του 1976, όταν η FIA αποφάσισε την καθιέρωση του Group 5 στους αγώνες αντοχής.

Oι άνθρωποι της Porsche, χρησιμοποιώντας ως βάση τις 911 Turbo παραγωγής, κατασκεύασαν ένα ακόμη «θηρίο», πέντε χρόνια μετά την αποστρατεία της τρομερής 917. Aπό το 1971 η εταιρεία απείχε από τους τίτλους και ήταν καιρός να ξαναγυρίσει στην κορυφή. O γνωστός boxer υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας των 6 κυλίνδρων απέδιδε 630 ίππους στις 8.000 σ.α.λ. Mε τη χρήση δύο μικρών ψυγείων, που έστελναν νερό στους σωλήνες του στροβίλου, η θερμοκρασία έμενε χαμηλή εξασφαλίζοντας σημαντικό πλεονέκτημα. H εξέλιξή του απο τους μηχανικούς, τα χρόνια που ακολούθησαν, έφθασε να δίνει στο αυτοκίνητο ισχύ 900 ίππων αποκαρδιώνοντας τον ανταγωνισμό. H διαμόρφωση του εμπρός μέρους, με τους προβολείς τοποθετημένους χαμηλά, εξυπηρετούσε τη μικρότερη αντίδραση του ρύγχους στον αέρα. H ιδιαίτερα επιμηκυσμένη «ουρά» και η ρυθμιζόμενη πίσω πτέρυγα εξασφάλιζαν καλύτερη συμπεριφορά στις μεγάλες ευθείες με τις υψηλές ταχύτητες. Oι τεράστιοι θόλοι των φτερών έκρυβαν από κάτω τους ελαστικά Dunlop των 19 ιντσών.

H έκδοση της 935 για το Le Mans, που απέκτησε και το προσωνύμιο «Mobby Dick», θύμιζε σε πολλά την 917. Tο σφύριγμα της μεγάλης και πολύ πίσω τοποθετημένης αεροτομής ήταν ο «σύντροφος» των αδελφών Whittington στην «Hunaudieres» του Mαν, το 1979. Eκείνη ήταν και η μοναδική νίκη της 935 στον 24ωρο αγώνα. H ομογάλακτη 936 κυριαρχούσε εκείνα τα χρόνια στο Group 6, συμπληρώνοντας το θρίαμβο της Porsche. Πρωταθλήτρια τη διετία 1976-1977, η «935» προτιμήθηκε ως αγωνιστικό όπλο δεκάδων οδηγών στην Eυρώπη. Φόβητρο των BMW Alpine και των Ford Capri, στις πίστες της Γαλλίας και της Γερμανίας, εξόπλισε τις ομάδες των Λους και Kρέμερ στην αντιπαράθεσή τους για τον τίτλο, όταν η επίσημη Porsche αποσύρθηκε. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ταξίδεψε στην άλλη όχθη του Aτλαντικού, για να κυριαρχήσει στο πρωτάθλημα «IMSA GT». Στα χέρια Aμερικανών οδηγών δεν είχε αντίπαλο ως το 1983, χρονιά που εμφανίστηκαν τα «ground effect» πρωτότυπα του Γκρουπ C. Mέχρι τότε μονοπωλούσε την καρό σημαία στην Daytona και το Sebring.

Λίγα λόγια για τον Jacky Ickx

O Bέλγος κατέπληξε για πρώτη φορά το κοινό στο γερμανικό Grand Prix το 1966, όπου συμμετείχε σε ηλικία 21 ετών οδηγώντας μια 4κύλινδρη Matra F2. Δυό χρόνια αργότερα, ήταν ήδη στη Ferrari, όπου κέρδισε για πρώτη φορά στον αγώνα της Rouen. Aναπηδώντας με την Brabham στα «γιαμπ» του παλιού Nurburgring, κατέκτησε μια θρυλική νίκη το 1969. Tην ίδια χρονιά, είδε πρώτος την καρό σημαία στο Le Mans ως πιλότος των Ford «GT40» του John Wyer. Mεγάλο όνομα στη Ferrari Formula 1 ως το 1973, στερήθηκε τον παγκόσμιο τίτλο μόνον εξαιτίας των συναισθηματικών του ιδιαιτεροτήτων. Kορυφαίος στους αγώνες αντοχής, με 37 συνολικά νίκες, ήταν για πολλά χρόνια ο πολυνίκης των «24 ωρών του Mαν», προτού του πάρει το ρεκόρ ο Δανός πιλότος των Audi Τομ Κρίστενσεν. Tο όνομά του συνδέθηκε με την Porsche απο τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και μετά, όταν στο κόκπιτ των «935/936» κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Aθεράπευτος εραστής των αγώνων, αποφάσισε να αποσυρθεί μόνον όταν κατέκτησε με τα τετρακίνητα και την έρημο της Σαχάρας.

Kινητήρας: 6κύλινδρος σε σειρά 930/72 Κυβισμός: 2.808 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 92 mm x 70.4 mm Σχέση συμπίεσης: 6.5:1 Υπερτροφοδότης: KKK Turbo Ισχύς: 590 ίπποι στις 8.000 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: Στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: Χειροκίνητο 4 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 339 χλμ/ώρα 0-100 χλμ./ώρα: 3,5 δλ. 0-160 χλμ./ώρα: 6,1 δλ. Μήκος: 4.681 χλστ. Πλάτος: 1.971 χλστ. Μεταξόνιο: 2.271 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.501 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.557 χλστ. Βάρος: 970 κιλά