Μπορεί σήμερα τα diesel να έχουν στιγματιστεί από τη σύγχρονη περιβαλλοντική συνείδηση, όμως στα μέσα της δεκαετίας του '60 ήταν συνώνυμα της αντοχής και της οικονομίας.

Και η Peugeot, με τη μηχανολογική της εμμονή στην αξιοπιστία, αποφάσισε να αποδείξει στον κόσμο ακριβώς αυτό. Το 1966, ξεκίνησε με ένα απλό Peugeot 404 Cabriolet, το μετέτρεψε ριζικά και το έστειλε στην πίστα του Montlhéry, γράφοντας ιστορία στον πίνακα των παγκόσμιων ρεκόρ.

Η βάση ήταν ένα ανοιχτό 404 σχεδιασμένο από τον Pininfarina, ένα αυτοκίνητο γνωστό για τη φινέτσα και τη ραφιναρισμένη του εμφάνιση. Όμως η Peugeot είχε άλλα σχέδια: το κομψό cabriolet απέκτησε ένα σταθερό, εξαιρετικά στενό και αεροδυναμικό σκληρό κάλυμμα, με στόχο τη μέγιστη μείωση της αντίστασης του αέρα. Το σχήμα της οροφής ήταν τέτοιο που θύμιζε περισσότερο ιχθυοειδές της ταχύτητας, παρά αυτοκίνητο δρόμου. Τα φτερά ήταν τροποποιημένα, οι προφυλακτήρες αφαιρέθηκαν, και συνολικά το αμάξωμα υποτάχθηκε πλήρως στη λειτουργία.

Η καρδιά του "τέρατος" ήταν ένας diesel κινητήρας 1.9 λίτρων, που απέδιδε μόλις 69 ίππους. Και όμως, με τόση λίγη δύναμη, το αυτοκίνητο αυτό πέτυχε κάτι που ελάχιστοι περίμεναν: έτρεξε αδιάκοπα για 72 ώρες στον απαιτητικό και γρήγορο στίβο του Montlhéry, κοντά στο Παρίσι. Κατάφερε να σπάσει 22 παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας, εκ των οποίων τα τρία ήταν εντελώς νέα, δηλαδή δεν υπήρχαν προηγούμενες επιδόσεις για diesel σε αυτές τις κατηγορίες.

Η μέση ταχύτητα του Peugeot 404 Diesel Record Car έφτασε τα 160,29 χιλιόμετρα την ώρα, ένα νούμερο εντυπωσιακό για εκείνη την εποχή, πόσο μάλλον για αυτοκίνητο με κινητήρα πετρελαίου – που θεωρούνταν βαριά, αργά και θορυβώδη. Η αξιοπιστία ήταν τέτοια που δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστα service κατά τη διάρκεια των τριών ημερών συνεχούς λειτουργίας. Η Peugeot είχε φροντίσει για μια ενισχυμένη λίπανση, ειδική ψύξη και προσεγμένο set-up μετάδοσης.

Οι οδηγοί άλλαζαν βάρδιες κάθε λίγες ώρες, αλλά η μηχανή δεν σταμάτησε ούτε λεπτό. Το αυτοκίνητο έκαιγε λιγότερα από 10 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, κι αυτό σε συνθήκες αγωνιστικής πίεσης. Η επιτυχία αυτή δεν ήταν απλώς ένα επίτευγμα για την Peugeot, αλλά ένα statement: τα diesel μπορούσαν να είναι γρήγορα, αξιόπιστα και ικανά για υψηλές αποδόσεις – κάτι που λίγα χρόνια μετά θα αποδεικνυόταν ξανά στους αγώνες ράλι και αντοχής.

Σήμερα, το 404 Diesel Record Car παραμένει ένα σχεδόν ξεχασμένο κόσμημα της αυτοκινητικής ιστορίας. Δεν είχε ποτέ εμπορικό σκοπό – δεν πωλήθηκε στο κοινό, ούτε παρουσιάστηκε με τυμπανοκρουσίες. Ήταν καθαρά ένα πείραμα μηχανολογικής τόλμης, που όμως κατάφερε να βάλει το όνομα της Peugeot στο βιβλίο των ρεκόρ και να φέρει τη λέξη "diesel" πιο κοντά στην έννοια της επιδόσεων. Ένα λιόνταρι που δεν βρυχήθηκε δυνατά, αλλά έτρεξε περισσότερο απ’ όλους.