Ήταν 13 Μαΐου 1950, όταν η Formula 1 διοργάνωνε το πρώτο Grand Prix της ιστορίας της, στην πίστα του Silverstone.

Πριν από 71 χρόνια, η F1 έπαιρνε σάρκα και οστά, και ενώ δεν μοιάζει σε τίποτα με τη σημερινή εκδοχή της, ήταν η αρχή για αυτό που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.

Το 1950, η θέληση για σύσταση ενός οργανωμένου, παγκοσμίου πρωταθλήματος οδήγησε στην δημιουργία της Formula 1, που πλέον νοηματοδοτούσε τα Grand Prix, τα οποία μέχρι τότε γίνονταν σαν μεμονωμένα events, σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ένα από αυτά ήταν και το Βρετανικό, το οποίο φιλοξενείτο από το 1948 στο Silverstone, που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετετράπη από αεροπορική βάση σε σιρκουί πρώτης τάξης για την εποχή του, και το οποίο σε εκείνη την πρώιμη χάραξη είχε μήκος 4,7 χλμ και ένας γύρος ολοκληρωνόταν σε 1:50.8.

Τουλάχιστον αυτόν τον χρόνο έκανε ο Giuseppe ‘Nino’ Farina, ο οποίος με την Alfa Romeo 158 πήρε την πρώτη pole position στην ιστορία του αθλήματος.

Η -τότε πανίσχυρη- Alfa ήταν και η ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές σε εκείνο τον αγώνα, έχοντας 4 οδηγούς, μεταξύ αυτών και τον μετέπειτα 5 φορές πρωταθλητή, Juan-Manuel Fangio. Η Ferrari έλαμψε διά της απουσίας της, με τη Maserati να κατεβαίνει εργοστασιακά, έχοντας τον Louis Chiron στο τιμόνι της 4CLT/48.

Από τους 22 συμμετέχοντες, εκκίνηση πήραν οι 21 και τερμάτισαν οι 11, με την Alfa να κάνει το 1-2-3, έχοντας τον Farina στην 1η θέση και τους Fagioli και Parnell στο βάθρο. Η F1 είχε μόλις αρχίσει ένα ταξίδι 7 δεκαετιών και 1002 αγώνων.

Αυτός ήταν ο πρώτος από τους 7 αγώνες εκείνης της παρθενικής σεζόν, που είχε μόνο Πρωτάθλημα Οδηγών, όχι Κατασκευαστών, με τον τίτλο να πηγαίνει στα χέρια του Farina, ο οποίος πήρε άλλες δύο νίκες, στην Ελβετία και την Ιταλία.

Σήμερα, 69 χρόνια μετά, η F1 είναι άλλο σπορ σε σχέση με τότε. Προσωπικότητες ήρθαν, άφησαν το στίγμα τους και έφυγαν, αλλά δεν ξεχάστηκαν, ιστορίες μεγαλείου και αθλητικής υπεροχής έχουν περάσει ανεξίτηλα στη μνήμη των φιλάθλων, ζωές χάθηκαν απότομα.

Η υψηλότερη έκφραση του motorsport συνεχίζει την πορεία της, αλλά κάθε τόσο, είναι ωφέλιμο να κοιτά κανείς το παρελθόν όχι με νοσταλγία, αλλά για να θυμάται πώς ξεκίνησε αυτό που σήμερα χαρίζει σε δισεκατομμύρια ανθρώπους χαρά και λύπη σχεδόν κάθε Κυριακή.