H Formula 1, η Ferrari και το 44
Η μετακίνηση του Lewis Hamilton στη Ferrari από φέτος, μας δίνει την ευκαιρία για μια σχετικά παράξενη αναζήτηση, που έχει να κάνει με τον αριθμό 44.
Στις δύο πρώτες δεκαετίες διεξαγωγής του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Formula 1, η «μοιρασιά» των αριθμών που θα είχαν οι οδηγοί στα μονοθέσιά τους, ήταν μάλλον κάτι που δεν ενδιέφερε κανέναν ιδιαίτερα. Υπήρχε μια σαφής «αναρχία» στην απόδοση των αριθμών, σε τέτοιο σημείο, που σχεδόν κανένας οδηγός δεν είχε τον ίδιο αριθμό έστω για δύο συνεχόμενους αγώνες. Δικαιοδοσία για την απόδοσή τους είχαν οι τοπικοί διοργανωτές των αγώνων (αθλητικές αρχές και λέσχες), χωρίς να υπάρχει κάποιος συντονισμός μεταξύ τους. Έπειτα, υπήρχαν και οι «παραδοσιακές» από τότε πίστες (Silverstone, Nurburgring, Spa, Monza), όπου (ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’50) είχαν άδεια συμμετοχής και τα μονοθέσια της Formula 2, για να «γεμίσει» η σειρά εκκίνησης. Κάπως έτσι δόθηκε η ευκαιρία σε ομάδες όπως η Cooper και η Lotus να μπουν και στη συνέχεια να διαπρέψουν στον κόσμο της F1. Όπως αντιλαμβάνεστε, οι αριθμοί τότε έπαιρναν την «ανηφόρα» και η κατάσταση γινόταν περισσότερο χαοτική. Στο Nurburgring το 1952 για παράδειγμα, όλοι οι αριθμοί ήταν τριψήφιοι, με ξεκίνημα από το 101, που το είχε το μεγάλο φαβορί για το πρωτάθλημα, ο Alberto Ascari. Η τελευταία φορά που είδαμε τριψήφιο αριθμό στην F1 ήταν στο Brands-Hatch το 1974, με το «208» κολλημένο στη Brabham BT42 της Lela Lombardi.
Το καθεστώς των αριθμών άρχισε να αλλάζει το 1974, ξεκινώντας από το «1» και το «2». Ο παγκόσμιος πρωταθλητής, τη νέα χρονιά θα αγωνιζόταν με το 1 και ο team-mate του με το 2. Αν αμέσως μετά την κατάκτηση του τίτλου άλλαζε ομάδα, έπαιρνε μαζί του το 1 και ο νέος του συνάδελφος εκεί το 2. Οι υπόλοιπες ομάδες ακολουθούσαν, από το 3 και όπου βγει, χωρίς φυσικά το 13. Στη συνέχεια, διατηρούσαν αυτούς τους αριθμούς για αρκετές αγωνιστικές περιόδους, με το σύστημα αυτό να εφαρμόζεται δίχως ουσιαστικές αλλαγές μέχρι το 2014. Ως εκείνη τη χρονιά, σχετικά με το «1» υπήρξαν δύο εξαιρέσεις στη διαδικασία. Η πρώτη έχει σχέση με την αποχώρηση από την ενεργό δράση του παγκόσμιου πρωταθλητή του 1973 Jackie Stewart, εξέλιξη που έδωσε το «1» στον Ronnie Peterson για τους αγώνες του 1974. Η δεύτερη σχετίζεται με την απόφαση του Alain Prost να μην συνεχίσει στην F1 μετά την κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος οδηγών του 1993. Την επόμενη χρονιά ο αριθμός «1» δεν υπήρχε στην πίστα, ενώ ο αντικαταστάτης του Damon Hill στην Williams αγωνιζόταν με τον αριθμό «0».
O αριθμός «44» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της Formula 1 στον δεύτερο μόλις αγώνα από το ξεκίνημά της, σε μια Μaserati με 6κύλινδρο κινητήρα της βρετανικής ERA, που ήταν ιδιωτική συμμετοχή. Στη συνέχεια, με δεδομένη την «αναρχία» στην τοποθέτησή τους, το «44» εμφανιζόταν σποραδικά σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50. Συνήθως τον τοποθετούσαν σε μονοθέσια γαλλικής προέλευσης (Talbot Lago και Gordini), ενώ από το «παιχνίδι» αυτό δεν έλειψαν οι Ιταλοί και οι Άγγλοι. Για παράδειγμα, ο Roy Salvadori εμφανίστηκε σε κάποιο αγώνα με το «44» στο Vanwall που οδηγούσε το 1955, ενώ τον ίδιο αριθμό είχε η Maria Teresa de Fillipis στη Maserati 250F το 1958. Τη δεκαετία του ’60 το «44» χρησιμοποιήθηκε ελάχιστες φορές, κυρίως από ιδιωτικές ομάδες που συμμετείχαν σε κάποιους αγώνες με μονοθέσια της Cooper, της Lotus και της Brabham. Τη δεκαετία του ’80, που οι συμμετοχές αυξήθηκαν στη F1 λόγω υπερτροφοδότησης και οι αριθμοί πήραν ξανά την «ανηφόρα», το «44» δεν έκανε την επανεμφάνισή του (οι αριθμοί τότε σταμάτησαν στο 41).
Η Ferrari και το 44
Στις 27 Μαΐου 1951 ο αριθμός 44 «κληρώθηκε» για πρώτη φορά σε μονοθέσιο της Ferrari και, πιο συγκεκριμένα, στην Tipo 375 του Piero Taruffi. Για την ιστορία, ο τελευταίος νικητής του Mille Miglia (1957) έφερε το αυτοκίνητο δεύτερο στον τερματισμό, πίσω από την Alfa Romeo του Fangio. Eπόμενος χρήστης του «44» από πλευράς Ferrari ήταν ο Peter Hirt της «Ecurie Espadon», μιας ιδιωτικής ομάδας που έλαβε μέρος στο Grand Prix Eλβετίας του 1952. To 1953, τον χρησιμοποίησε μια βελγική ιδιωτική ομάδα στη Ferrari 500 του Louis Rosier, στo πλαίσιο του Γαλλικού Grand Prix. Το 1956 ο γνωστός Βέλγος οδηγός Olivier Gendebien είχε το «44» στη Lancia Ferrari D50, με την οποία αγωνίστηκε στη Γαλλία. Η τελευταία μέχρι σήμερα φορά που το «44» αποδόθηκε σε μονοθέσιο της Ferrari ήταν το 1966 στη Monza, όταν ο Baghetti αγωνίστηκε στη διάσημη ιταλική πίστα με τη Ferrari 312 V12 της Red Purnell Racing.
Η μοναδική «κόκκινη» νίκη του 44
To 1955 στο Grand Prix του Μοnaco ο Maurice Trintignant, με τον αριθμό 44 στο καπό της «Τιpo 625» της Scuderia Ferrari, ήταν ο μεγάλος νικητής του αγώνα. Για τον Γάλλο (που ήταν θείος του διάσημου ηθοποιού Jean-Louis Trintignant) ήταν η τρίτη φορά που ο αριθμός συμμετοχής του ήταν το «44» (τις δύο προηγούμενες που τον είχε, οδηγούσε Gordini). Αυτή είναι η μοναδική νίκη της Ferrari με το «44» στη μέχρι τώρα ιστορία της στη Formula 1.
Στον εναρκτήριο αγώνα της χρονιάς στην Αυστραλία, ο αριθμός «44» επιστρέφει στη Ferrari ύστερα από 59 χρόνια. Αν ο Lewis Hamilton κερδίσει έστω έναν αγώνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Formula 1 του 2025, θα σπάσει μια «σιωπή» διάρκειας εβδομήντα χρόνων.
Παρακολουθήστε τα όλα εδώ: Η ιστορία της καρό σημαίας | SpeedΖone Podcast EP67
Αφιέρωμα στον «μαύρο καβαλάρη της ασφάλτου»
Σοκ! Απόπειρα εκβιασμού κατά της οικογένειας Schumacher 
