Μια τελευταία κραυγή χαράς προτού ο ήλιος δύσει
Σαν σήμερα πριν από 33 χρόνια
Ξυπνήσαμε θυμάμαι εκείνο το πρωινό -σαν σήμερα πριν από 33 χρόνια- από τις πολεμικές ιαχές των V12 της Honda που έκαναν τα ηχεία της τηλεόρασής μας να πάλλονται. Τριάμισι λίτρα ατμοσφαιρικά θεριά, τα οποία έσπρωχναν τις δύο ερυθρόλευκες McLaren των Ayrton Senna και Gerhard Berger να πιάσουν το άπιαστο.
Προς μεγάλη μας έκπληξη ο Βραζιλιάνος θρύλος, με ασύρματη παρότρυνση του Ron Dennis, έκοψε ταχύτητα σαν ξεκίνησε τον τελευταίο γύρο του Ιαπωνικού Grand Prix, επιτρέποντας στον Αυστριακό ομόσταβλό του να τον πλησιάσει.
Όλοι μας γνωρίζαμε πως ο Ayrton Senna da Silva, ο αινιγματικός αυτός ιππότης της ταχύτητας, που είχε ψύχωση με τη νίκη, δεν θα άφηνε πότε κανέναν -με κανέναν τρόπο- να την πάρει απ' τα δικά του χέρια, ωστόσο, εκείνη τη μέρα αποφάσισε, από ένδειξη ευγνωμοσύνης, να αφήσει τον καλό του φίλο (τον άνθρωπο που του έμαθε να γελά) να τον προσπεράσει και να πάρει ως αποτέλεσμα τη νίκη στη Suzuka, πετυχαίνοντας το 1-2 στο πάτριο έδαφος της Honda, με τη γη κυριολεκτικά να σείετε και ολόκληρη τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου να παραληρεί.
Ο Senna αρκέστηκε στον παγκόσμιο τίτλο που κατέκτησε εκείνο το δειλινό, τον τρίτο της καριέρας του, και παρόλο που δεν το γνωρίζαμε, ο δικός μας ήλιος είχε πια δύσει, αφού αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα βλέπαμε τον "Φιλόσοφο της Ταχύτητας" να κάθετε βασιλιάς στο θρόνο του._Δημήτρης Γιόκκας