Tο μικρό βρετανικό sedan της British Motor Corporation, δημοφιλές απλά ως «1100», αναδείχθηκε περαιτέρω με το εμπορικό σήμα της MG και έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα της ιστορίας της.

Το μικρό sedan «1100», που σταδιοδρόμησε στην αγορά με όλα τα εμπορικά σήματα που είχε στη «φαρέτρα» της η British Motor Corporation, ήταν το αυτοκίνητο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στη Βρετανία για πολλά χρόνια. Πάνω από τρία εκατομμύρια μονάδες «1100/1300» παρήχθησαν μεταξύ 1962 και 1973, με τις εκδόσεις MG να αποδεικνύονται από τις πιο δημοφιλείς, καταγράφοντας 116.827 μονάδες παραγωγής.

Το «1100» διαφημίστηκε ως «το πιο προηγμένο MG όλων των εποχών». Αυτή η δήλωση αναμφίβολα θύμωσε μερικές από τις τάξεις των σκληροπυρηνικών οπαδών και το αυτοκίνητο ήταν εκείνη την εποχή ένα ανεπιθύμητο MG γι αυτούς. Κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με το ολοκαίνουργιο MGB, ενώ επισκιάστηκε κάπως από την πολυαναμενόμενη αντικατάσταση του πολυθρύλητου MGA.

Η αμερικανική αγορά κρίθηκε έτοιμη για ένα «συμπαγές» MG και έχοντας αυτό κατά νου το MG 1100 κυκλοφόρησε σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη εμφάνιση των πρώτων εκδόσεων με τα σήματα Austin/Morris. Παρά το χλιαρό καλωσόρισμα, το αυτοκίνητο γνώρισε εξαιρετική επιτυχία από την παρουσίασή του τον Σεπτέμβριο του 1962. Το 1100 της MG ήταν πολύ καλύτερα εξοπλισμένο σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, με διπλά καρμπυρατέρ και τη χαρακτηριστική μπροστινή μάσκα της εταιρείας.

Η προηγμένη ανάρτηση Hydrolastic παρείχε εξαιρετικά χαρακτηριστικά οδήγησης και ήταν η πρώτη φορά που αυτό το σύστημα χρησιμοποιήθηκε σε αυτοκίνητο της MG. Αυτό το νέο είδος ανάρτησης χρησιμοποίησε ένα αντιψυκτικό υγρό απόσβεσης με βάση το νερό. Το υγρό αυτό παρείχε το απαραίτητο μέσο απόσβεσης στην ανάρτηση, εξαλείφοντας έτσι την ανάγκη για κλασικά αμορτισέρ. Η υδροελαστική ανάρτηση αφαίρεσε επίσης τα προβλήματα κλίσης που σχετίζονται με την τυπική ανάρτηση, επειδή οι μπροστινές και πίσω μονάδες ήταν διασυνδεδεμένες. Ακόμη, οι κραδασμοί στην ανάρτηση εξομαλύνθηκαν αμέσως, με μια εναλλαγή υγρού μεταξύ εμπρός και πίσω.

Ο κινητήρας της σειράς A των 1098 cc τοποθετήθηκε εγκάρσια στο μπροστινό υποπλαίσιο και έφερε ένα ενσωματωμένο κιβώτιο ταχυτήτων στις ίδιες γραμμές με το Mini, με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς. Η τελική ταχύτητα των 140 χλμ./ώρα ήταν εύκολα επιτεύξιμη με τον κινητήρα να παράγει 55 ίππους στις 5.500 σ.α.λ. και με καλή επιτάχυνση. Το «1100» αρχικά ήταν διαθέσιμο ως δίθυρο, με τις τετράθυρες εκδόσεις να ακολουθούν αργότερα, αφού θεωρήθηκε ότι οι δύο πόρτες ταίριαζαν καλύτερα με τη σπορ εικόνα της MG. Η δίθυρη έκδοση προοριζόταν να πρωτοστατήσει στην επίθεση στην αμερικανική αγορά μικρών αυτοκινήτων, όπου το 1962 κυριαρχούσε η Volkswagen. Το MG Sports Sedan, όπως ήταν γνωστό, κόστιζε 949 λίρες Αγγλίας. Ωστόσο υπήρχε πρόβλημα προσδιορισμού σε ποια αγορά στόχευε η MG: Oι διαφημίσεις το έδειχναν ως ιδανικό αυτοκίνητο για ψώνια, ενώ στο άλλο άκρο υπήρχε μια εικόνα που το παρουσίαζε ως αυτοκίνητο κατάλληλο για αγώνες τύπου «ενιαίου».

Το 1967 όλη η σειρά των «1100» σαλονιών υπεβλήθξ σε face lift και αναβαθμίστηκε. Η έκδοση με το λογότυπο της MG έφερε πλέον έναν κινητήρα 1275 κ.εκ., ενώ το δίθυρο αμάξωμα προσφερόταν προαιρετικά. Η πρόσοψη και τα όργανα βελτιώθηκαν πολύ και παρόλο που αρχικά ήταν γνωστό ως MG 1275, σύντομα καθιερώθηκε ως MG 1300. Το αυτόματο κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων ήταν μια επιλογή διάρκειας δύο ετών, αλλά στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιήθηκε ένα μονό καρμπυρατέρ της SU. Με το χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων, ο κινητήρας απέδιδε 70 ίππους και το μοντέλο παρέμεινε ουσιαστικά το ίδιο έως ότου σταμάτησε το 1971, προς όφελος του Austin 1275 GT.

Υπήρχαν και άλλες προτεινόμενες εκδόσεις MG του «1100» που δεν είδαν ποτέ παραγωγή πλήρους κλίμακας. Η μία ήταν ένα Vanden Plas Princess με σήμα MG, που το 1964 άλλαξε την ταυτότητά του σε Vanden Plas. Η ισπανική θυγατρική της BMC, Authi, παρήγαγε ένα MG 1100 κατασκευασμένο με άδεια. Έμοιαζε πολύ με τους Άγγλους ομολόγους του, εκτός από το ότι ήταν αριστεροτίμονο και οι ενδείξεις στα όργανα ήταν στα ισπανικά. Ένα MG με το όνομα «Victoria» έκανε την εμφάνισή του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Βαρκελώνης το 1973, αλλά δεν μπήκε στη μαζική παραγωγή ποτέ. Ήταν παρόμοιο με το Triumph Dolomite και επρόκειτο να είναι το τελευταίο τετράθυρο MG μέχρι την άφιξη του MG Metro το 1982.

Tηρουμένων των αναλογιών, το σύγχρονό μας MG3 της νέας MG που έχει επιστρέψει για τα καλά στην ευρωπαϊκή αγορά, είναι ο συνεχιστής της βιομηχανικής παράδοσης που ξεκίνησε πριν από 60 χρόνια το MG «1100».

Η McLaren βάζει πλώρη για τον τίτλο | Speedzone Podcast EP55