Στις 11 Μαΐου 1986 στο πριγκιπάτο του Μονακό ο Elio de Angelis εκκινούσε σε αγώνα της Formula 1 για 108η και τελευταία φορά, στο cockpit μιας Brabham-BMW BT55.

O Iταλός οδηγός της Brabham στον αγώνα εκείνο δεν μπόρεσε να διακριθεί, ούτε και να βαθμολογηθεί, καθώς εγκατέλειψε στον 31ο γύρο με πρόβλημα στην πίεση του turbo. Στον αντίποδα, ο ομόσταυλός του στη Lotus μέχρι το 1985 Ayrton Senna, ολοκλήρωσε τον αγώνα του στην τρίτη θέση και ανέβηκε στο βάθρο των νικητών. Η δεύτερη Brabham, του Ricardo Patrese, εγκατέλειψε επτά γύρους αργότερα, έχοντας θέματα με την τροφοδοσία καυσίμου. H Brabham ΒΤ55 μπορεί από σχεδιαστικής πλευράς να ήταν αριστουργηματική, ωστόσο δεν μπόρεσε ποτέ να λύσει τα προβλήματα της νεότητάς της και να κατακτήσει αυτό που της άξιζε.

Τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 15 Μαΐου του 1986 κατά την διάρκεια ιδιωτικών δοκιμών με την Brabham «ΒΤ55» στο αυτοκινητοδρόμιο του Πολ Ρικάρ, ο Ιταλός σκοτώθηκε. Μια τραγική μοίρα εδώ και δεκαετίες ακολουθούσε τους καλύτερους συμπατριώτες του και το όνομα του Έλιο προστέθηκε σε εκείνα των Αscari, Castellotti, Μusso, Cabianca, Bandini και Scarfiotti. Mε την περίπτωση του Ascari μάλιστα υπάρχει και μια τρομακτική ομοιότητα, καθώς και οι δύο τους χάθηκαν σε ιδιωτικές δοκιμές, τέσσερις ημέρες μετά τον αγώνα τους στο Μονακό. Για έξι αγωνιστικές περιόδους ο Elio έτρεχε με τα μονοθέσια της Lotus, όπου και έζησε τις καλύτερες στιγμές του.

Ο ιδιοφυής Colin Chapman πέταξε για τελευταία φορά ψηλά το καπέλο του γεμάτος χαρά, όταν τον είδε να τερματίζει πρώτος στο Τσέλτβεγκ του 1982, με ελάχιστη διαφορά από την Williams του Keke Rosberg, δίνοντας στην Lotus μια νίκη ύστερα από τέσσερα χρόνια. Ήταν η τελευταία νίκη που έζησε ο ίδιος, πριν πεθάνει. Το 1985 ήρθε στην ομάδα ο περίφημος Ayrton Senna και παρά την πρώτη θέση του στο Σαν Μαρίνο, ο Elio de Angelis ένοιωσε να επισκιάζεται από την καταλυτική παρουσία του Βραζιλιάνου.

Στο GP Bραζιλίας το 1985 με τη Lotus

Η μετακίνηση στην Brabham του οδηγού που είχε ξεκινήσει την εμπλοκή του στα Grand Prix με τις Shadow το 1979, ίσως να ήταν η λύση για την καλή συνέχεια της σταδιοδρομίας του. Απρόσκλητος και θρασύς όμως ο θάνατος στέρησε από τον Ιταλό το μεγαλύτερο αγαθό.