Κανένας γύρος δεν ήταν όπως τον προηγούμενο. Καμιά στροφή δεν ήταν η ίδια με την προηγούμενη φορά. Η πίστα άλλαζε κράτημα με το λεπτό, ίσως και με το δευτερόλεπτο. Οι πιο εφιαλτικοί 76 γύροι μαζεμένοι σε ένα απόγευμα, κατά το οποίο ο καιρός άλλαζε ασταμάτητα διάθεση. Λες και ο Θεός ήθελε να δοκιμάσει την υπομονή, τη δύναμη και τη θέληση του ανθρώπου, ανοιγοκλείνοντας από ψηλά αδιάκοπα τις βρύσες.

 

Και ο Senna, ο αδιαφιλονίκητος άρχοντας της βροχής, ο πιο πνευματικά τρανός πιλότος που πέρασε ποτέ από τη Formula 1, o ήρωας που κουβαλούσε στους ώμους του την ελπίδα μας (την ελπίδα πως ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ ακόμη να υπερτερήσει σε μια μάχη απέναντι στη μηχανή) κατάφερε να περπατήσει πάνω στο νερό, με μια McLaren-Ford η οποία δεν είχε ούτε την ιπποδύναμη, ούτε τα αεροδυναμικά της Williams-Renault του γίγαντα Prost και του ομόσταβλού του Damon Hill.

 

Σε δύο περιπτώσεις αψήφησε τη βροχή που επέστρεψε και έμεινε έξω στην πίστα με στεγνά ελαστικά (!) κάνοντάς με προσωπικά να δακρύσω ενόσω άκουγα την κούρσα ζωντανά από το ραδιόφωνο του BBC. Τόσο μεγάλη, όμως, ήταν η πνευματική δύναμη και η θρησκευτική αφοσίωση του Βραζιλιάνου (του πιλότου αυτού που είχε ΕΜΜΟΝΗ με τη ΝΙΚΗ) που εκείνο το απόγευμα κατάφερε να αφήσει όλους τους άλλους ένα γύρο πίσω, πνιγμένους μέσα στην καταιγίδα.

 

*Σημ. για τους νέους οπαδούς του αγωνίσματος: Σκεφτείτε σήμερα τον Alonso να τερματίζει ένα γύρο μπροστά από τις δύο Red Bull με την Aston Martin του (δύο Red Bull που να χαίρουν άκρας υγείας) και ίσως τότε αντιληφθείτε πόσο ΜΑΓΙΚΗ ήταν κάποτε η Formula 1, ως βιομηχανία θαυμάτων που ήταν, και τι συμβόλιζαν για εμάς ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΑ ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ όπως ο Ayrton Senna._Δημήτρης Γιόκκας