Η φετινή χρονιά σηματοδοτεί για την Opel, επέτειο 25 ετών από την κατάκτηση του Διεθνούς Πρωταθλήματος Αυτοκινήτων Τουρισμού, ενώ ο Manuel Reuter κατέκτησε τον τίτλο Οδηγών με το τετρακίνητο Calibra V6 ισχύος 500 ίππων.

Τα Πρωταθλήματα Τουρισμού, στα οποία συμμετέχουν ισχυρά και τεχνολογικά προηγμένα αγωνιστικά αυτοκίνητα, ανέκαθεν προσέλκυαν το ενδιαφέρον κατασκευαστών και θεατών. Κατά τη δεκαετία του ’90, μεταξύ των αυτοκινήτων που έγραψαν τη δική τους ιστορία, βρέθηκε το Opel Calibra, με το οποίο η γερμανική μάρκα γνώρισε σημαντικές επιτυχίες.

25 χρόνια πριν

Ήταν το 1996, όταν η Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA), μετέτρεψε το Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού (DTM) σε Διεθνές Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού (International Touring Car Championship – ITC). Η αναβάθμιση περιλάμβανε διασπορά των αγώνων σε παγκόσμια κλίμακα, από τη Γερμανία έως τη Βραζιλία.

Καθώς οι αγώνες μεταδίδονταν ζωντανά και ο συναγωνισμός, χάρη στην εμπλοκή εταιρειών όπως Opel, Alfa Romeo και Mercedes, ήταν υψηλού επιπέδου, το ενδιαφέρον των θεατών είχε αυξηθεί κατακόρυφα. Η ολοκλήρωση του 1996 βρήκε την Opel θριαμβεύτρια, έχοντας κατακτήσει τόσο το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, όσο και εκείνο των Οδηγών. Στην τελευταία περίπτωση, οδηγός του τετρακίνητου Opel Calibra ισχύος 500 ίππων, ήταν ο 35χρονος τότε Γερμανός, Manuel Reuter.

Μεταξύ των οδηγών, συγκαταλέγονταν πρώην πιλότοι Formula 1 (Alessandro Nannini, JJ Lehto, Hans-Joachim Stuck), πρωταθλητές DTM (Nicola Larini-1993, Klaus Ludwig-1994, Bernd Schneider-1995) και φερέλπιδες νεαροί όπως ο Giancarlo Fisichella.

Όσον αφορά στα αγωνιστικά της κορυφαίας κλάσης 1, αυτά διέθεταν το state of the art της εποχής. Δηλαδή, κινητήρες V6 με κυβισμό 2.5 L και ισχύ 500 ίππων, ημιαυτόματα κιβώτιου με paddles στο τιμόνι, ABS και, στην περίπτωση του Calibra, τετρακίνηση. Ενδεικτικό του επιπέδου των αυτοκινήτων αυτών, ήταν πως οι χρόνοι τους ήταν αντίστοιχοι με εκείνους των μονοθεσίων Formula 3000, που αποτελούσε το στάδιο προπαρασκευής, πριν από την είσοδο στη Formula 1.

1996: Σεζόν θριάμβου

Ενόψει 1996, η Opel παρατάχθηκε με 3 ομάδες (Joest, Rosberg, Zackspeed). Η σεζόν ξεκίνησε ιδανικά, με νίκη του Reuter, στο Hockenheim. H συνέχεια ήταν αντίστοιχη, με τον οδηγό από το Mainz να εξασφαλίζει τον τίτλο στο βροχερό Sao Paulo της Βραζιλίας, αφήνοντας πίσω τον κύριο αντίπαλό του τότε, Bernd Schneider με Mercedes.

Στη Suzuka της Ιαπωνίας, η Opel αναδείχθηκε και Πρωταθλήτρια Κατασκευαστών με 349 βαθμούς, έναντι 340 και 305 των Alfa Romeo και Mercedes αντίστοιχα. Ο τελικός απολογισμός για τους οδηγούς των Calibra, ήταν συνολικά 9 νίκες -4 εκ των οποίων κατέκτησε ο Klaus Ludwig (Zakspeed), 3 ο Reuter (Joest) και δύο ο Stuck (Rosberg)- και 19 ακόμη τερματισμοί στο βάθρο.

Opel Calibra V6: Τεχνολογική σκοπιά

Το Opel Calibra διέθετε κινητήρα V6 ισχύος περίπου 500 ίππων, που βασιζόταν σε εκείνον του Monterey. Την περαιτέρω εξέλιξη, ανέλαβε η Cosworth Engineering. Στα πλεονεκτήματα, ήταν το ελαφρύτερο αλουμινένιο μπλοκ σε σύγκριση με εκείνο του προκατόχου και η μεγαλύτερη γωνία V των κυλίνδρων (75 έναντι 54 μοιρών). Αυτό, προσέδιδε χαμηλότερο ύψος και κατά συνέπεια καλύτερο κέντρο βάρος, ενώ στις εισαγωγές αέρα να είναι πιο επίπεδες.

Ακόμη, το υδραυλικά ελεγχόμενο ημι-αυτόματο κιβώτιο 6 σχέσεων, είχε εξελιχθεί από την Williams GP Engineering. Οι αλλαγές γίνονταν μέσω paddles στο τιμόνι ή πίεσης ενός διακόπτη, σε μόλις 4 χιλιοστά του δευτερολέπτου, μαζί με την εμπλοκή του συμπλέκτη.

Επιπλέον, ένα υδραυλικό σύστημα ήταν υπεύθυνο για τη μεταβολή πιέσεων στα μπλοκέ διαφορικά. Χάρη σε αισθητήρες που αναγνώριζαν την ολίσθηση των τροχών, η ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου “ρύθμιζε” αναλόγως την υδραυλική πίεση και κατά συνέπεια, το βαθμό εμπλοκής του εκάστοτε διαφορικού.

Η εμπλοκή των διαφορικών, όπως και η αυτόματη ρύθμιση στις ενεργές αντιστρεπτικές ράβδους προγραμματιζόταν έπειτα από καταγραφή των χαρακτηριστικών της πίστας και των στοιχείων πρόσφυσης, σε υπολογιστή. Σημειώνουμε, πως έπειτα από 200 ώρες σε αεροδυναμική σήραγγα, η αεροδυναμική πίεση του Opel Calibra βελτιώθηκε κατά 28%.

Η συνέχεια

Η εξέλιξη των αυτοκινήτων είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που χαρακτηρίζονταν “Formula 1 with a rood”. Αυτό είχε αυξήσει και το κόστος, οπότε το ITC είχε διάρκεια μόλις 2 ετών και από το 2000, μετονομάστηκε σε DTM, αποκτώντας λιγότερο περίπλοκα και πιο προσιτά σε κόστος, αυτοκίνητα.

Τότε, η Opel επέστρεψε με εργοστασιακές ομάδας και τους Manuel Reuter, Joachim Winkelhock, Uwe Alzen να κατακτούν νίκες με Opel Astra V8 Coupe. Σήμερα, τα αυτοκίνητα τουρισμού της εταιρείας έχουν ενταχθεί στην συλλογή Opel Classic, με το ασπρόμαυρο Calibra “Cliff” του Reuter από το 1996, να έχει περίοπτη θέση.

Οι Ομάδες της Opel στο 1996 ITC

Joest

#7:  Manuel Reuter (D, ITC Πρωταθλητής)

#8:  Oliver Gavin (GB)

#24: Yannick Dalmas (F)

#25: Alexander Wurz (A), Tony Kanaan (BR) – guest driver

#27: Masanori Sekiya (J) – guest driver

Rosberg

#3: JJ Lehto (FIN)

#44: Hans-Joachim Stuck (D)

Zakspeed

#16: Uwe Alzen (D)

#17: Klaus Ludwig (D)

#23: Volker Strycek (D) – guest driver

Giudici (ιδιωτική ομάδα)

#13: Gianni Giudici (I)