Η γαλλική πειραματική κατασκευή που κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στην ξηρά για αυτοκίνητα με αεριοστροβιλοκινητήρα.

Η αεροναυπηγική ήταν ο τομέας της τεχνολογίας που εξελίχθηκε ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, με τα γνωστά ευεργετικά αποτελέσματα τόσο στα μαχητικά αεροσκάφη, όσο και στις επιβατικού χαρακτήρα αερομεταφορές. Κάπως έτσι ξεκίνησαν την περίοδο εκείνη και οι πρώτες προσπάθειες για την εφαρμογή της και στα αυτοκίνητα, σε πειραματικό πάντα στάδιο, κυρίως μέσω της εξέλιξης των στροβιλοκινητήρων. Ο επικεφαλής της Renault Pierre Lefaucheux ήταν ένας από τους υποστηρικτές αυτής της κίνησης, καθώς ένα τέτοιο εγχείρημα θα έδινε στη γαλλική εταιρεία την ευκαιρία να καταρρίψει το ρεκόρ ταχύτητας στην ξηρά στην εξαιρετικά ολιγάριθμη και πολύ εντυπωσιακή κατηγορία των αυτοκινήτων με ανάλογα χαρακτηριστικά. Καθοριστικές για την υλοποίηση αυτού του τολμηρού σχεδίου ήταν οι επαφές του με τον Joseph Szydlowski, τον ιθύνοντα νου της Turbomeca, μιας επιτυχημένης εταιρείας που εφοδίαζε με ισχυρούς και αξιόπιστους στροβιλοκινητήρες τα ελικόπτερα της Alouette. Το 1954 οι δύο άνδρες ήρθαν σε συμφωνία και, όπως θα δούμε παρακάτω, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Το Etoile Filante, που στην ελληνική γλώσσα μεταφράζεται ως «πεφταστέρι», εξελίχθηκε στην αεροδυναμική σήραγγα μεταξύ των ετών 1954 και 1955. Υπεύθυνοι για τη δημιουργία του ήταν τρεις πολύπειροι επαγγελματίες: Ο Fernand Picard ως επικεφαλής του τμήματος ερευνών, ο Albert Lory ως ειδικός για τον κινητήρα και ο Jean Hebert από την ευαίσθητη θέση του οδηγού-μηχανικού. Οι τρεις τους σχεδίασαν ένα εξαιρετικό όχημα, εμπνευσμένο από την τεχνολογία των αεροσκαφών, με σωληνωτό πλαίσιο και αμάξωμα επενδυμένο με πολυεστέρα. Στο πίσω μέρος του έφερε δύο μεγάλα κάθετα πτερύγια, τα οποία θα εξασφάλιζαν την κατευθυντικότητά του στις υπερυψηλές ταχύτητες που επρόκειτο να αναπτύξει. Το αυτοκίνητο με το παράξενο, όσο και ρομαντικό όνομα, εφοδιάστηκε με ένα πανίσχυρο αεριοστρόβιλο που ανέβαζε την απόδοση στους 266 ίππους στις 28.000 στροφές ανά λεπτό. Η κίνηση μεταδιδόταν στους πίσω τροχούς μέσω του ημιαυτόματου κιβωτίου ταχυτήτων των τριών σχέσεων «Transfluide», που το 1957 τοποθετήθηκε προαιρετικά και στο Renault Fregate. Ως καύσιμο, χρησιμοποιήθηκε η κηροζίνη.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1956 μια ομάδα μηχανικών της Renault, με επικεφαλής τον οδηγό του πειραματικού οχήματος Jean Hebert, πήγε στο Bonneville Salt Flats στην έρημο της Γιούτα. Στόχος της ήταν η κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ ταχύτητας στην ξηρά για αυτοκίνητα με αεριοστροβιλοκινητήρα. Λίγα λεπτά μετά την έναρξη της προσπάθειας ο στόχος επετεύχθη, αφού το Etoile Filante στο χιλιόμετρο ανέπτυξε ταχύτητα 308,9 χλμ./ώρα και στα πέντε χιλιόμετρα το κοντέρ του έγραφε 308,85 χλμ./ώρα.

Οι επιδόσεις αυτές παρέμειναν ακατάρριπτες, αφού τα πλεονεκτήματα των αεριοστροβίλων (απουσία ταλαντώσεων, μικρότερο βάρος, χαμηλότερες εσωτερικές πιέσεις) αποδείχτηκαν τελικά κατώτερα από τα μειονεκτήματά τους (πολύ μεγάλη κατανάλωση καυσίμου, καθυστέρηση στην απόκριση, άλυτα συμπτώματα υπερθέρμανσης) και κανένα από τα εμπλεκόμενα εργοστάσια δεν προχώρησε στην εξέλιξή τους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 το τέλος της εποχής των αεριοστροβίλων είχε ήδη έρθει και τα σχέδια της Renault για ένα δεύτερο αυτοκίνητο και ένα νέο ρεκόρ ταχύτητας παραμελήθηκαν. Ωστόσο, οι επιτυχημένες δοκιμές ταχύτητας του 1956 βοήθησαν σημαντικά την προώθηση των πωλήσεων του Renault Dauphine στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που παρουσιάστηκε την ίδια εποχή.

ETOILE FILANTE LAND SPEED RECORD CAR Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά Κυβισμός: 1997 κ.εκ. Ισχύς: 266 ίπποι στις 28.000 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: ημιαυτόματο τριών σχέσεων Transfluide Ανώτατη ταχύτητα: 308,9 χλμ/ώρα Μήκος: 4.840 χλστ. Πλάτος: 1.815 χλστ. Ύψος: 999 χλστ. Μεταξόνιο: 2.410 χλστ. Βάρος: 950 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1954-1955 Μονάδες παραγωγής: 1