Η ταινία για τη ζωή του θρυλικού Enzo Ferrari αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στους κυπριακούς κινηματογράφους στις 25 Ιανουαρίου του 2024. Ο Δημήτρης Γιόκκας σχολιάζει πριν μπούμε στις αίθουσες.

Κατ’ αρχήν να πω ότι όσοι λατρεύουν τα supercars της Ferrari, μάλλον θα απογοητευτούν με την ταινία, εφόσον όλη η ζωή του Enzo Ferrari ήταν οι αγώνες αυτοκινήτου και όχι τα προϊόντα που έφτιαχνε για να τους χρηματοδοτεί.

Και ξεκινούμε… 

Εάν εξαιρέσουμε τη χρυσή δεκαετία του ’30, την οποία ο Enzo Ferrari διένυσε χέρι με χέρι με τη «μάνα», την «ερωμένη» και «αδελφή» του, που ακούει στο όνομα Alfa Romeo, την εποχή δηλαδή κατά την οποία έκανε τις σπουδαιότερες γνωριμίες της ζωής του και έζησε τις πιο συγκλονιστικές του στιγμές στις πίστες, τότε η επόμενη επιλογή (κατά τη δική μου ταπεινή άποψη) είναι η δεκαετία του ’50, την οποία επέλεξε ο σκηνοθέτης.

Η συγκεκριμένη δεκαετία ξεκινά με την θέσπιση του παγκοσμίου πρωταθλήματος της Formula 1, αλλά -το σημαντικότερο- είναι η εποχή κατά την οποία ο Enzo Ferrari κατεβαίνει στις πίστες με τα δικά του μονοθέσια ενόσω υπάρχουν ακόμη αγώνες (για να κερδίσει) όπως η θρυλική κούρσα του Mille Miglia: η προσωποποίηση του ρομαντισμού στον κόσμο του αυτοκινήτου, η πεμπτουσία αν θέλετε, πάνω στην οποία κτίστηκαν και γκρεμίστηκαν τα πιο μεγάλα όνειρα. (σ.σ. Θα παρομοίαζα το Mille Miglia με έναν αγώνα Formula 1 των χιλίων μιλίων, ο οποίος περνά από τα κατώφλια των σπιτιών της Ιταλίας).

531 ή αλλιώς 5 και 31 το πρωί. Η ώρα εκίνησης του de Portago από τη ράμπα του Mille Miglia το 1957 

Η συγκεκριμένη εποχή ήταν μια εποχή «φρικτών χαρών» για τον Ingegnere (μισούσε να τον προσφωνούν με το «Commendatore» εφόσον ο τίτλος αυτός πήγαζε από τον φασισμό) αφού οι αγώνες δεν κερδίζονταν χωρίς να χυθεί ιδρώτας και αίμα. Περιμένω να δω στην ταινία τον «ταραχοποιό των ψυχών των ανθρώπων» (όπως ο ίδιος ονόμαζε τον εαυτό του) σε έντονη δράση ως εκ τούτου, σε μια εποχή που ο θάνατος ήταν αποδεκτός στους αγώνες και που ευτυχώς η κοινωνία δεν έπασχε από το καρκίνωμα του «καθωσπρεπισμού».

Το επίκεντρο της ταινίας είναι η χρονιά του 1957, κατά την οποία διεξήχθη το τελευταίο Mille Miglia, που πότισε τη ψυχή του Enzo Ferrari με την μεγαλύτερη θλίψη και ευτυχία μαζί (δεν θα αποκαλύψω άλλα).

Ήρωες-πιλότοι της Ferrari εκείνη την περίοδο ήταν οι Fangio, Castellotti, Musso, Taruffi, Villoresi, Gendebien, de Portago, Collins, Hawthorn κ.α., και εάν οι λαμπρές αυτές προσωπικότητες, τα ανδραγαθήματα και οι ιστορίες τους δεν φιγουράρουν έντονα στην ταινία, τότε προσωπικά θα απογοητευτώ.

Η αλήθεια είναι πως όσα περισσότερα γνωρίζεις για τις προσωπικότητες, τους αγώνες, τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, την εποχή κ.λπ., τόσο περισσότερο απογοητεύεσαι με τέτοιες ταινίες (όπως στην περίπτωση του τραγικού «Ford Vs Ferrari) μιας και αυτές συνήθως δεν αποτελούν προϊόν ανθρώπων στων οποίων τις φλέβες ρέει η ιστορία των αγώνων, αλλά -στην καλύτερη περίπτωση- οπαδών του αντικειμένου, οι οποίοι παρασύρονται πολλές φορές από τις πιο cliché ιστορίες που έχουν διαβάσει/ακούσει, τις οποίες επιλέγουν στη συνέχεια να γαρνίρουν με αχρείαστη σάλτσα, αγνοώντας πόσο φανταστικά εύγευστο και πικάντικο είναι από μόνο του το αγώνισμά μας.

Αρκεί μόνο να το ψάξουν ή έστω, στην προκειμένη περίπτωση, να έχουν διαβάσει με προσοχή το βιβλίο του Brock Yates, πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία για τη ζωή του Enzo Ferrari και που είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει.   

H Penelope Cruz στο ρόλο της κυρίας Ferrari (αριστερά)

Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν πάντα και κάποιοι από τον κόσμο του Hollywood οι οποίοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά και προσωπικά περιμένω πολλά από τον Patrick Dempsey (τον οποίο θεωρώ οδηγό αγώνων παγιδευμένο στο σώμα ενός ηθοποιού) όπως και από τον Adam Driver (που υποδύεται τον «πατριάρχη» της αυτοκίνησης) αλλά και από την Penelope Cruz (στο ρόλο της πολύ δυναμικής Laura Ferrari) και εύχομαι ότι μαζί με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές θα καταφέρουν, στα 130 λεπτά που έχουν στη διάθεσή τους, να «γράψουν χρόνους» που θα δικαιώσουν την πιο μυστηριώδη και συνάμα την πιο φανταστική μορφή που υπήρξε -και που θα υπάρξει ποτέ- στα χρονικά του αυτοκινήτου._Δημήτρης Γιόκκας  

Η φωτογραφία τα λέει όλα! Ο Patrick Dempsey στο ρόλο της «ασημένιας αλεπούς» (δεν αποκαλύπτω το πραγματικό όνομα του πιλότου που υποδύεται, για ευνόητους λόγους, μόνο το ψευδώνυμο)