Στις 7 Νοεμβρίου 1993 ο Ayrton Senna κερδίζει στην Αδελαΐδα την τελευταία του νίκη στην F1, με τις Williams του Alain Prost και του Damon Hill να συμπληρώνουν το βάθρο των νικητών.

Στα τέλη του 1992 οι υπολογιστές καθορίζουν την κλίση του μονοθεσίου στις στροφές, τη λειτουργία του κινητήρα στο κατάλληλο πεδίο, την κατανάλωση καυσίμου και τις επιβραδύνσεις. Η εξέλιξη αυτή είναι ευνοϊκή για τους κατασκευαστές, καθώς τους λύνει τα χέρια, όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με τους πιλότους. Θεωρούν πως ο καθένας μπορεί να κερδίσει στο τιμόνι τόσο εξελιγμένων μονοθεσίων. Ο Frank Williams φέρεται άσχημα στον πρωταθλητή του Nigel Mansell, προσπαθώντας αρχικά να συνεργασθεί μαζί του για την επόμενη περίοδο σε τιμή ευκαιρίας. Αργότερα γίνεται γνωστό πως έχει συμφωνήσει με τον Prost, που επιστρέφει στη F1. Δηλώσεις του Senna πως «θα οδηγούσε αυτήν την Williams, ακόμη και χωρίς χρήματα», χειροτερεύουν την κατάσταση. Θιγμένος ο Μansell, από την προσπάθεια να μειωθεί η αξία του, αποφασίζει να ασχοληθεί με τους αγώνες Indy.

Η Honda αποσύρθηκε το 1993 εξοργισμένη από τη στάση του Ron Dennis, που προμηθεύτηκε τον Cosworth και προσέλαβε ως δεύτερο οδηγό τον Μichael Andretti, γιο του πρωταθλητή του 1978 Μario, του οποίου τη θέση στο τέλος της περιόδου πήρε ο Ηakkinen. Στις Williams, αναπλήρωσε το κενό του Μansell ο Damon Hill. Η Sauber, γνωστή για τη συμμετοχή της σε αγώνες αντοχής, ετοιμάζεται να βουτήξει στα νερά της F1. Αίσθηση προκαλεί η είδηση της χρήσης από τους Ελβετούς του V10 της Illmor, που γίνεται γνωστό πως ανήκει κατά 25% στην Μercedes. Οι Γερμανοί επιστρέφουν έτσι στα GP για πρώτη φορά από το 1955.

Το 1993 κύλησε ήσυχα από αγωνιστικής πλευράς, με τον Alain Prost «να φέρνει το ταξί του στον τερματισμό» όπως συνήθιζε να λέει και να κερδίζει με άνεση το πρωτάθλημα των οδηγών. Με τη δεύτερη θέση στο Εstoril, πίσω από την Benetton του Michael Schumacher, για τον Γάλλο «καθηγητή» τελειώνει με επιτυχία και μαθηματικά η υπόθεση του παγκόσμιου τίτλου. Απέμεναν δύο σιρκουί για να ολοκληρωθεί η διοργάνωση, στα οποία επικράτησε ο Ayrton Senna. Στην Ιαπωνία βασίλεψε στη βροχή, στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας άφησε τον Prost να ερωτοτροπήσει με την κορυφή, ώσπου να αλλάξει ελαστικά και να γυρίσει oριστικά στην πρώτη θέση.

Οι δρόμοι της Αδελαΐδας αποδείχτηκαν σημαδιακοί για πολλούς εκείνη την ημέρα: Για την ΜcLaren που με 104 νίκες ισοφάρισε προσωρινά την Ferrari, για τον Αlain Prost που δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά, για τον Αyrton Senna που στην Αυστραλία το 1993 κέρδισε αγώνα για τελευταία φορά στη σταδιοδρομία του στην τελευταία εμφάνιση με τη McLaren. Για τον Ιταλό Ricardo Patrese (δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την ανέλπιστη πρώτη νίκη του στο Monaco το 1982) και τον μαχητικό Derek Warwick ήταν επίσης η τελευταία εκκίνηση. Tέλος, οι φίλοι της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού, δεν ήταν ποτέ ξανά να παίρνει εκκίνηση μονοθέσιο με κινητήρα της Lamborghini. Πάνω από όλα όμως, δέκα χρόνια τρομερών αντιπαραθέσεων μεταξύ Ayrton Senna και Alain Prost τελείωσαν οριστικά.